شبکه اطلاعرسانی روابط عمومی ایران (شارا) || سالها خبرنگاری را کنار گذاشته بودم، چرا که از یک سو رسانهها دیگر خبرنگار نمیخواستند، بلکه رابطانی میخواستند که با منابع درآمدزا ارتباط داشته باشند. از سوی دیگر، ما خبرنگاران به روابط عمومی ادارات، سازمانها و اشخاص تبدیل شده بودیم که مثلاً خبرنگاری هم میدانستند.
اغلب دوستان و همکارانم به خاطر معیشت و درآمد، این نوع خبرنگاری را پذیرفتند و در مشاغل مختلف به درجات بالا و گاه بسیار بالا رسیدند. عنوان “خبرنگار” را داشتند ولی خبرنگار نبودند و فقط آمار خبرنگاران ایرانی را بالا میبردند. اما من از این بازی بیرون آمدم و به همین خاطر در اغلب جشنهای خبرنگاری دیگر دعوت نشدم.
دکتر حجت بقایی (مشاور تحقیق و توسعه) که سابقه همکاری با خبرگزاریهای صدا و سیما، ایرنا، فارس، فودنا، ساجد، روزنامه جوان، کیهان، شفانیوز و دهها نشریه تخصصی را در کارنامه خود دارد، در ادامه گفتوگو با شبکه روابط عمومی گفت: “من از سال ۱۳۷۳ خبرنگاری را شروع کردم و دورههای مختلفی را چه در ارشاد و چه در صدا و سیما و برخی خبرگزاریها گذراندم. دورههایی گاه بسیار مهم، حتی با BBC، CNN، KBS، NHK، CCTV، DW و دهها مورد دیگر. در کنار اینها، تصویربرداری، عکاسی، نورپردازی، مستندسازی و… را هم یاد گرفتم تا کار و تولیداتم بهتر شود. اما یک زمان متوجه شدم که در رسانه، ابتدا باید منابع را تأمین کنم و بعد کار را تولید کنم، که متأسفانه در آموزشها کمتر به این موضوع اشاره میشد.”
“اساتیدی داشتم که این موارد را به من تذکر دادند. آنها به من گفتند با توجه به روحیهات بهتر است خبرنگار و پژوهشگر بمانی و خبرنگار وابسته نشوی، چون نمیتوانی دلال رسانهای باشی. ممکن است بازاریاب خوبی باشی، اما جنس رابط رسانهای خیلی متفاوت است. من هم به توصیه ایشان گوش کردم و در جایگاههای فنی مشغول شدم.”
راستش سالهاست که اغلب رسانهها به روابط عمومی ادارات، سازمانها، تریبون شخصیتها و گاهی برندها تبدیل شدهاند.
اما با ورود رسانههای جدید، خبرنگاری جان تازهای گرفته است.
حالا ما خبرنگاران میتوانیم رسانه خودمان را داشته باشیم و تا دلتان بخواهد مخاطب داریم؛ فقط باید خبرنگار باشیم و اطلاعات مفید تولید کنیم.
طبیعی است که در این بازار کار جدید، رقابت فوقالعادهای حاکم است و این باعث میشود خبرنگاران خلاق شوند، وگرنه از گردونه رسانهای خارج میشوند.
علیرغم ورود تعداد زیادی که امور خبر را نمیدانند، باز هم جای امیدواری برای ظهور خبرنگاران وجود دارد.
اینجا وظیفه پیشکسوتان و اساتید بیشتر میشود؛ آنها باید خبرنگاری را به عموم آموزش دهند.
رسانه نیاز به خوراک دارد و در حال حاضر خوراک رسانه روزمرگیها و امور روزانه مردم شده است و بار اطلاعرسانی یا آموزشی خاصی ندارد و بیشتر سرگرمی است. اگر خبرنگاران به عرصه رسانه ورود نکنند، این رسانهها دیگر به کار نخواهند آمد و در حد همان تفریح و سرگرمی خواهند ماند.
انتهای پیام/
نظر بدهید