هنوز ساعت رسمی مراسم تجلیل از استاد قربانعلی پور مرادیان فرا نرسیده بود که سالن طبقه چهارم واحد 41 مرکز علمی کاربردی فرهنگ و هنر در خیابان استاد شهریار مملو از اساتید و دانشجویانی بودند که مشتاقانه منتظر تقدیر و تجلیل از این استاد فرهیخته لحظه شماری می کردند.
مجری که پشت تریبون رفت بسیاری از تازه واردان به محل مراسم ایستاده نظاره گر بودند. در ابتدا مجری شعری در وصف استاد خواند، ابیاتی که حکایت از دوران دانشجویی اش در محضر استاد بود. از لبخند همیشگی به لب داشتن استاد تا جملات نغز و پر معنایی که در ارتباط با شلوغ کاری برخی دانشجویان به یاد داشت. سخنران اول مراسم دکتر سلطانی فر رییس مرکز واحد 41 بود که از همه دست اندرکاران برگزاری مراسم تشکر کرد و گفت تمام تلاشمان این بود که استاد پورمرادیان متوجه نشود که می خواهیم چنین مراسمی برایش بگیریم چون با روحیه ای که از او سراغ داشتیم مطمئن بودیم که مخالفت می کند.
دکتر نعمت الهی سخنران دیگر این مراسم از نقش موثر استاد در پیشرفت علمی و اجرایی اش در طول 30 سال اخیربویژه مدیرکلی روابط عمومی درتوانیر و وزارت نفت گفت که به پشتوانه چنین استادی منصب های اجرایی مختلفی را پذیرفته است. مطهری نژاد از پیشکسوتان و اعضای هیات مدیره انجمن روابط عمومی نیز چند کلامی در وصف استاد و سابقه دیرینه آشنایی و همکاری در برگزاری نمایشگاه ها و جشنواره ها موفق در سال های دور گفت.
غلامعباس افشار رییس انجمن متخصصان روابط عمومی این مراسم را سنت حسنه ای دانست که باید برای تجلیل از خادمان و اندیشمندان این رشته ادامه یابد.
تعداد دیگری از اساتید و دانشجویان طالب سخنرانی وارائه یاد و خاطره ای دروصف استاد بودند که با توجه به محدودیت وقت امکان پذیر نشد. اجرای زنده ی موسیقی سنتی به همراه باشور و نشاط دانشجویان حاضر در مراسم حال و هوای دیگری به فضا بخشیده بود.
نوبت به اهداءهدایا که رسید از گوشه و کنار سالن از انجمن ها و واحد های دانشگاهی گرفته تا اساتید و دانشجویان لوح تقدیرو جوایز مختلفی برای تجلیل و سپاس از زحمات چندین دهه استاد آورده بودند.
پورمرادیان به همراه همسر و فرزندان خود با فروتنی همیشگی در مقابل اساتید و دانشجویانی ایستاده بود که پیوسته آنها را تشویق می کردند، اشک شوق در چشمان استاد حلقه زده بود، نوبت به استاد که رسید احساسات امانش نداد که چندان صحبت کند. فقط گفت شاید برای اهالی رسانه خوشایند نباشد ولی گه گاه روابط عمومی ها باید سکوت کنند. آری پیشکسوت روابط عمومی، روزنامه نگاری و خبر در مراسم تجلیل اش ترجیح داد که فقط سکوت کند، سکوتی که می خواست با آن روابط عمومی را معنا کند.
| ||||
