شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– حدود یک ماه قبل به یکی از مراکز عرضه مبل در تهران مراجعه کردم جهت خرید یک سرویس مبل برای منزل. پس از خرید نسبت به پرداخت 30درصد از مبلغ اقدام نمودم. قرار بر این شد که تولید کننده محترم پس از 10روز نسبت به تحویل اقدام نماید و مابقی پول ماند برای زمان تحویل.
پس از بدقولی های مکرر تولید کننده و به درازا انجامیدن کار که حدود یک ماه از تحویل کالا گذشت از خرید کالا منصرف شدم و خواستم مبلغ پول را پس بگیرم که تولید کننده دوباره زمان خواست و ممانعت می کرد.
در نهایت به دنبال مراکز قانونی جهت شکایت از تولید کننده رفتم. پس از بررسی های لازم در گام اول به سازمان حمایت از مصرف کنندگان شکایت بردم که گفتند کل مبلغ معامله را باید پرداخت کنی در غیر این صورت نمی توانند به من کمک کنند.
در گام دوم به صنف تولید کنندگان و فروشندگان مبل شکایت بردم که این صنف پرکار نیز همین پاسخ را به من داد. در گام سوم به شورای حل اختلاف شکایت بردم که طی چند روز تماس کسی پاسخگو نبود و در نهایت از حق خودم گذشتم و ترجیح دادم با تولید کننده کنار بیایم و تحقیر شوم.
حال سوال من اینجاست که کدام نهاد نظارتی می خواهد حق مصرف کننده را بگیرد. وقتی من 30درصد صنم معامله را پرداخت نموده ام و به مدت یک ماه سرگردان بوده ام این چه جوابی است که از طرف داوران امر داده می شود؟
تمام پول معامله را بده بعد بیا شکایتت را برسی می کنیم. جالب است بیشتر غرق شو و درمانده تر شو تا شاید به دادت برسیم. آیا این تحقیر مشتری نیست. به راستی چه کسی این قوانین را می نویسد؟؟؟؟
کلام آخر این است که با چه منطقی می خواهیم مصرف کننده را به استفاده از کالای تولید داخلی تشویق کنیم. چگونه اعتمادش را جلب کنیم و چگونه تکریمش کنیم؟
قصه اسفباری است. تولید درمانده نظارت غیر اصولی و مصرف کننده سرخورده !!!
| ||||
