شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در سال‌های اخیر، افزایش بی‌پاسخ سیگنال‌های رسانه‌ای به یک مسأله برجسته تبدیل شده است. طبق گزارش کلمبیا ژورنالیزم ریویو، عبارت «به درخواست نظر پاسخ نداد» به طور فزاینده‌ای در مقالات خبری ظاهر می‌شود. الیور دارسی، نویسنده خبرنامه روزانه CNN.com، این موضوع را عجیب می‌داند و بر این باور است که وظیفه سخنگویان است که بهترین داستان‌ها را درباره سازمان‌های تحت نمایندگی خود بیان کنند.
پل فرهی در گزارش CJR اشاره می‌کند که جستجوی پایگاه داده Nexis نشان می‌دهد که این عبارت ۳۶۱۶ بار در اخبار ذکر شده که افزایش پنج برابری را در طول ۱۰ سال نشان می‌دهد. این روند به وضوح با ظهور رسانه‌های اجتماعی همزمان است که به منابع خبری امکان می‌دهد بدون نیاز به خبرنگاران، پیام‌های خود را منتشر کنند.
جاستین باراگونا، نویسنده Daily Beast، معتقد است که «با شبح کردن خبرنگار، هیچ چیز به دست نخواهد آمد.» برخی مشاوران ارتباطات نیز اعتقاد دارند که پاسخ به پرسش‌های مطبوعاتی دیگر ارزشی ندارد، به‌ویژه در زمان بحران. این مشاوران پیشنهاد می‌کنند که سازمان‌ها بهتر است از طریق بیانیه‌های رسمی، تبلیغات یا رسانه‌های اجتماعی پیام‌های خود را کنترل کنند.
افزایش عدم پاسخگویی به پرسش‌های روزنامه‌نگاران به موازات خصومت فزاینده نسبت به رسانه‌هاست. برای مثال، شرکت‌هایی مانند X تحت مدیریت ایلان ماسک به سؤالات با استفاده از ایموجی‌ها پاسخ می‌دهند، که این نشان‌دهنده کاهش توجه به خبرنگاران است.
با این حال، برخی از ارتباط‌گران بر این باورند که رسانه‌های به‌دست‌آمده هنوز اعتبار بیشتری دارند و می‌توانند به مخاطبان بیشتری دسترسی پیدا کنند. لری پارنل، استاد روابط عمومی استراتژیک در دانشگاه جورج واشنگتن، می‌گوید: «پاسخ ندادن به معنای بریدن بینی شما برای کینه توزی است.» او معتقد است که عدم پاسخگویی «به نظر می‌رسد تاییدی باشد که داستان درست است و سوژه داستان نمی‌خواهد درباره آن صحبت کند.»
لیندا توماس بروکس، مدیر عامل PRSA، نیز به CJR می‌گوید که «کوته‌نگری» است که فکر کنیم عدم پاسخگویی امری مثبت است. او تاکید می‌کند که همکاری با خبرنگاران بسیار مهم است و ما همیشه از پاسخگویی اعضایمان به رسانه‌ها دفاع می‌کنیم.
نویسنده: کارکنان PRSA
منبع: PRSA
انتهای پیام/