شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا)–|| استانداردهای دوگانه متاسفانه بر همه عرصههای میهن عزیزمان از جمله حوزه “رسانه” سایه افکنده است. بدینمعنا که تعدادی از افراد و رسانههای جریان رسمی میتوانند در هر کجا و در هر زمان و در هر رسانهای هر چه دلشان میخواهد بگویند و بنویسند اما در مقابل، سایر افراد و رسانهها از چنین حقی برخوردار نیستند و حتی در قالب “توصیهنامه”به عدم انتشار مطالب مشفقانه و ناصحانه و پوشش اخبار واقعی توصیه میشوند و چه بسا خودشان را به لالی، کوری و کری بزنند.
تاسف زمانی دوچندان میشود که همین رسانههایِ محافظهکار و نیمهمستقلِ منعشده از پوشش وقایع و اخبارِ واقعیِ روز نه تنها مرتب مورد تکفیر و هجمه رسانههایِ مذکور قرار میگیرند بلکه از نهادهای قضایی و امنیتی خواستار برخورد با نویسندگان و رسانههایِ منتقد نیز میشوند و همانطور که همه ما میدانیم تعدادی از روزنامهنگاران این طیف به دلیل انجام وظیفه ساده حرفهای خود دستگیر و روانه زندان شده و میشوند. نمیدانم این حق را چه کسی یا کسانی به این افراد و رسانهها داده است?
همه ما میدانیم روایتهای رسانهای غیرحرفهای، ایدئولوژیک و سوگرایانه مبتنی بر کتمان و تحریف که خواست باندهای مافیایی و دشمنان این مرزوبوم است منشاء همه این گرفتاریهاست بویژه روایتهای دست اول که عاری از حقیقیت و شفافیت است علیرغم وجود شواهد بسیار گویا و تجربههای تلخ گذشتهی نه چندان دور _ آن هم نه یکی و دوتا_ … تناقضهای گفتاری و نوشتاری فراوان و بسیار گویا، انتشار سخنان بهغایت مضحک، قلدرمابانه، شورشبرانگیز و تشویق به خشونت عریان توسط “ضدانقلاب حکومتی” و “باندهای مافیایی خودی” و فقدان یک مرکز یکپارچه فرماندهی رسانهای حرفهای مردممدارانه و اصرار بر حقنه یک امر غیرواقعی و … نه تنها باعث تعمیق فاجعه میشود بلکه زمینهساز معرکهای میشود که دودش فقط به چشم مردم مظلوم ایران میرود؛
همانهایی که صداشان هیچگاه شنیده نمیشود و خواهان یک زندگی ساده در کنار سایر آزادیهای طبیعی انسانی – مصرح در قانون اساسی – است.
مهدی باقریان
سردبیر شارا
|
نظر بدهید