شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| ما موارد زیادی می شنویم، درباره اینکه چگونه اتوماسیون و یادگیری ماشینی می توانند زندگی ما را آسان تر و یا اینکه چگونه آنها ممکن است وضعیت معیشت ما را در آینده تهدید کنند. حتی در روابط عمومی که به عنوان یکی از سخت ترین مشاغل در دنیا شناخته می شود نیز فرصت های جدیدی برای خودکارسازی بخش های بزرگی از کارهایی که ما انجام می دهیم وجود دارد.
کارآفرین و نامزد انتخابات ریاست جمهوری، اندرو یانگ در ۱۵ دقیقه ما را در باره توقیف صنایع کلیدی مانند خرده فروشی، خدمات به مشتری و حمل و نقل در نتیجه استفاده از هوش مصنوعی هشدار می دهد. پیش بینی ناوگان کامیون های بدون راننده خارج از تصور نیست، زیرا این اتفاق هم اکنون در حال انجام است. از آنجا که الگوریتم های یادگیری ماشین پیچیده تر می شوند، طبیعی است که بدترین فرض را در نظر بگیرید.
البته ممکن است رشد و سرعت هوش مصنوعی واقعی و تأثیر آن غافل گیر کننده باشد. اگر از مدیرعامل AngelList بنیانگذار Naval Ravikant بپرسید، اعتیاد به پیوند هوش مصنوعی با تفکر و قضاوت بالای انسانی، بسیار اغراق آمیز است. در حقیقت، راویکانت درباره پیش بینی های ناگوار مرتبط با هوش مصنوعی دیدگاه های جالبی دارد و خاطرنشان می کند که صنایع قدیمی همیشه به جدیدترهایی که قبلاً وجود نداشته اند، جای داده اند.
تأثیر هوش مصنوعی قابل بحث است، اما راویکانت حداقل روی یک چیز اتفاق نظر دارد. در مقایسه با انسانها، شبکه های عصبی هنگام شناختن نمادها، درک مفاهیم و درک زمینه های اجتماعی، کمتر عمل می کنند. اکثر کارشناسان شک دارند که خلاقیت مصنوعی با قدرت خالص عصبی می تواند با خلاقیت واقعی انسان برابر باشد.
آنتوان اولینکی در مقاله ای که اخیراً در Big Data & Society منتشر شده است، می گوید: “خلاقیت بدون داشتن توانایی فکر کردن به صورت استعاری، هماهنگی فعالانه و پیش بینی هایی که فراتر از برون یابی ساده باشد، به سختی امکان پذیر است. راویکانت نیز معتقد است که اتوماسیون و درنهایت هوش مصنوعی در دوره جدیدی از خلاقیت و الهام بخشی که به نظر مثبت آرمانشهر است، راهنما خواهند بود.
بنابراین، چرا ما انواع خدمات خلاق را نداریم که از آن استفاده کنیم؟ آن دسته از افرادی که در روابط عمومی و بازاریابی کار می کنند، می توانند از اتوماسیون کارهای مهم بهره مند شوند. هرچه از کارهای تکراری رهایی یابیم که به راحتی به صورت خودکار انجام می شوند، مجبور می شویم تا بیشتر وقت و فضای ذهنی خود را صرف کارهایی کنیم که در آینده نزدیک تنها از عهده انسانها بر می آید. این به معنای کار خلاقانه مانند ایجاد ایده های نوآورانه برای برنامه ها، داستان پردازی ها و مانند آنهاست.
شکل دادن و گفتن داستان ها از زمانی که انسان ها بوده اند، وجود داشته است، اما امروزه داستان ها طنین تازه ای دارند و قلب روابط عمومی در قصه گویی است. به عنوان مثال، ست گودین می گوید: “بازاریابی روابط عمومی در مورد کالاهایی که می فروشید نیست، بلکه مربوط به داستانهایی است که شما می گویید.”
امروزه، ارتباط ساختگی توسط یک داستان عالی حتی از گذشته نیز ارزشمندتر است. نسل جدیدی از مصرف کنندگان خواستار چیزی بیش از یک تلفن هوشمند بزرگتر یا طعم جدید آب گازدار هستند. آنها می خواهند بدانند که چرا یک شرکت وجود دارد و نام تجاری آن چیست، این شرکت چه ارزشی دارد؟ با کارمندان آن چگونه رفتار می شود؟ چرا مهم است؟
در محیطی که رسانه ها، اطلاعات و سرگرمی ها، دقیق و بسیار سفارشی شده است، قدرت و آیین یک داستان عالی می تواند ما را به صورت فردی درگیر کند و حتی ممکن است ما را به هم پیوند دهد. مواردی وجود دارد که داستان پردازی با محور روابط عمومی انجام می شود که هرگز مکانیزه یا خودکار انجام نمی شوند.
۵ سپتامبر۲۰۱۹
نویسنده: دوروتی کرنشاوان
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
|
||||
