پایداری حرفهای در روابطعمومی نه از ثبات محیط، بلکه از ثبات ذهن، عادتها و رابطهها شکل میگیرد. تجربههای نویسنده نشان میدهد تغییر مداوم بهترین زمین تمرین برای ساختن آرامش درونی است.
پایداری به فعالان روابطعمومی کمک میکند در شرایط فشار، تماسهای بحران، تغییرات سازمانی و چرخههای خبری سریع، تمرکز خود را حفظ کرده و نقش هدایتکننده ایفا کنند.
این مقاله سه تمرین عملی برای تقویت پایداری ارائه میکند: سازگاری در مقیاس کوچک، ایجاد عادتهای تثبیتکننده و نگاه به تغییر بهعنوان فرصت رشد.
نتیجه این است که پایداری برای حرفه روابطعمومی نه یک مهارت اختیاری، بلکه یک ضرورت بقا، تأثیرگذاری و رهبری است.
نویسنده: آنِکه تیلور لِهمن
تاریخ انتشار: 2025/12/01
منبع: رِیگن – پیآر دیلی
سالهاست که برنامه پنجسالهای نداشتم که واقعاً پنج سال دوام بیاورد. در بیش از 30 مکان زندگی کردهام، در مدارس بیشماری درس خواندهام و نقشهایی بسیار متفاوت را تجربه کردهام؛ از آموزش نظامی گرفته تا کار در رستوران و فعالیت حرفهای در حوزه روابطعمومی و شبکههای اجتماعی.
در تمام این مسیر، آموختهام که ثبات را نه در محیط، بلکه در ذهن، عادتها و رابطههایم پیدا کنم.
اخیراً پس از وقوع یک بلای طبیعی، در شرایطی که در اوج فشار شخصی و کاری بودم، با فراخوان گارد ملی روبهرو شدم و مجبور شدم همه چیز را رها کرده و فوراً اقدام کنم. آن لحظه به من «پایداری» را نیاموخت؛ بلکه آن را آشکار کرد. زیرا پایداری در یک بحران شکل نمیگیرد، بلکه در تکرار تغییر ساخته میشود.
پیشتر تصور میکردم پایداری از لحظههای بزرگ و سرنوشتساز به دست میآید. اما اشتباه میکردم. گاهی همین تکانههای کوچک و تکرارشونده ماندگارترین درسها را میآموزند.
سالها جابهجایی به من یاد داد چگونه بدون از دست دادن خودم، با شرایط سازگار شوم. نقلمکانهای متعدد به من آموخت که چطور سریع اعتمادسازی کنم. کار در رستوران، آرامماندن و مدیریت فضای احساسی دیگران را در فشارهای لحظهای به من یاد داد. تجربه نظامی ارزش ثبات و همدلی را در من تقویت کرد. و روابطعمومی به من نشان داد که «نفوذ» اغلب مهمتر از «اختیار» است.
این تجربهها توانایی یافتن ثبات درون را در لحظههایی که همه چیز در بیرون از کنترل به نظر میرسد، در من تقویت کرد. و این همان معنای پایداری است: شفافیت درونی، نه یکنواختی بیرونی.
پایداری چه معنایی برای روابطعمومی دارد؟
همه فعالان روابطعمومی الزاماً فراخوان نظامی را تجربه نمیکنند، اما همه با «ابهام» آشنا هستند. ما مدام تغییر مسیر میدهیم، میان اولویتهای متضاد حرکت میکنیم و چرخههای خبری سریع را مدیریت میکنیم.
پایداری زمانی خود را نشان میدهد که در یک تماس بحران آرام میمانید، میان انتظارات مختلف ذینفعان تعادل برقرار میکنید و در دل تغییرات سازمانی، بدون ازدستدادن سرعت، پیش میروید.
همچنین پایداری کمک میکند تا با واقعیتهای روزمره این حوزه کنار بیایید: واکنش به اخبار فوری که در چند دقیقه راهبرد پیامرسانی را تغییر میدهد، تنظیم دوباره انتظارات مشتریان در میانه یک کارزار یا حفظ آرامش هنگام بازنویسی یک محتوای کامل در یک شب. این توانایی است که اجازه میدهد در یک مصاحبه رسانهای پرفشار واضح و متمرکز بمانید یا تیمی را در بحران با آرامش هدایت کنید.
پایداری فقط «عبور از تغییرات» نیست. تغییر، زمین تمرین ثبات است. جایی که یاد میگیرید آرامش را در درون خود فرماندهی کنید. این توانایی بعدها لنگر آرامش برای دیگران میشود. زمانی که تیتر خبری به بیانیه فوری نیاز دارد یا یک کارزار باید یکشبه تغییر مسیر دهد، همین لنگر است که تیم و مشتری را در مسیر درست نگه میدارد.
سه راه برای اینکه نیروهای جوان روابطعمومی، پایداری را هر روز تمرین کنند:
1. تمرین سازگاری در مقیاس کوچک:
برای پروژههای جدید داوطلب شوید، ابزارهای ناآشنا را امتحان کنید و از بازخورد استقبال کنید. پایداری در یک لحظه ساخته نمیشود؛ در تکرار تغییر رشد میکند.
2. ساختن عادتهای تثبیتکننده:
اولویتهای روشن تعیین کنید، ارتباط پیشنگرانه داشته باشید و زمانی را برای تأمل کنار بگذارید. ثبات از درون آغاز میشود، نه از بیرون.
3. نگاهکردن به تغییر بهعنوان فرصت:
هر تغییر یک فرصت است برای تقویت توانایی رهبری در شرایط فشار. تغییر فقط چالش نیست؛ زمین تمرین افزایش مهارت است.
پایداری پر زرقوبرق نیست؛ آرام، پیوسته و اغلب نامرئی است تا زمانی که آزموده شود. من همچنان برنامههایی مینویسم که پنج سال دوام نمیآورند، زیرا در حوزه روابطعمومی، جایی که تغییر همیشگی است، پایداری نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است.