شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در مقاله‌ی “چرا اجلاس «تاریخی» اقلیم فقط یک ترفند تبلیغاتی بود”، ویلیام بکر، مدیر اجرایی PCAP، استدلال می‌کند که توافقنامه‌ی COP-28 در دبی که به «پیشرفت تاریخی» در مذاکرات برای توقف گرمایش جهانی تعبیر شد، در واقع یک ترفند تبلیغاتی بود.
بکر چهار دلیل اصلی برای این ادعا ارائه می‌دهد:
توافقنامه هیچ برنامه اجرایی مشخصی برای تحقق «انتقال از سوخت‌های فسیلی» ندارد.
اولین بار در 32 سال مذاکرات، یک توافقنامه به «عبور از سوخت‌های فسیلی» اشاره می‌کند. با این حال، این توافقنامه هیچ برنامه‌ی اجرایی مشخص یا اهداف قابل اجرا برای تحقق این انتقال ارائه نمی‌دهد.
توافقنامه هیچ هدف قابل اجرا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین نمی‌کند.
انتظارات برای این کنفرانس‌های سالانه آنقدر پایین است که حتی گریزناپذیرترین آرزوها دلیلی برای تشویق است. در داخل حباب کاپ، توانایی حتی ذکر عبور از سوخت‌های فسیلی مانند یک پیروزی سخت در یکی از پایتخت‌های سوخت فسیلی جهان به نظر می‌رسید.
توافقنامه هیچ تضمینی برای شفافیت و پاسخگویی به نتایج ندارد.
این توافقنامه تنها یکی از چندین توافقنامه‌ی مشابه است که در سال‌های اخیر امضا شده است. این توافقنامه‌ها اغلب اهداف بلندپروازانه‌ای دارند، اما با اجرای ضعیف یا عدم اجرای کامل همراه هستند.
صنعت نفت و گاز از اقدامات جدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای جلوگیری می‌کند.
این توافقنامه‌ها به طور مداوم توسط صنعت نفت و گاز مورد هجمه قرار می‌گیرند. این صنعت به طور فعال از اقدامات جدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای جلوگیری می‌کند.
بکر نتیجه می‌گیرد که کاپ‌ها اعتبار خود را به عنوان یک فرآیند تولیدی از دست داده‌اند. او استدلال می‌کند که اگر سازمان ملل می‌خواهد ادامه دهد، باید استانداردهای بالاتری را تعیین کند. حامیان هر پیشنهاد جدی برای کاهش گرمایش جهانی باید شامل یک برنامه‌ی اجرایی کامل با نقاط عطف، اقدامات عملکردی، تضمین شفافیت و پاسخگویی به نتایج باشند. هر چیزی کمتر را باید یک شیرین کاری روابط عمومی در نظر گرفت.
استدلال‌های بکر در مورد ماهیت کم‌اثر کاپ‌ها قابل تأمل است. توافقنامه‌های کاپ اغلب فاقد جزئیات اجرایی هستند و به طور مداوم توسط صنعت نفت و گاز مورد هجمه قرار می‌گیرند. این عوامل می‌تواند منجر به عدم اجرای کامل این توافقنامه‌ها و عدم دستیابی به اهداف آنها شود.
با این حال، مهم است که توجه داشته باشیم که کاپ‌ها همچنان یک ابزار مهم برای مذاکرات بین‌المللی در مورد تغییرات آب و هوایی هستند. آنها فرصتی برای کشورها فراهم می‌کنند تا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مقابله با اثرات تغییرات آب و هوایی همکاری کنند.
اگر کاپ‌ها می‌خواهند تأثیر بیشتری داشته باشند، باید استانداردهای بالاتری را تعیین کنند و از اجرای کامل توافقنامه‌های خود اطمینان حاصل کنند. این امر مستلزم همکاری کشورهای شرکت‌کننده، صنعت و سازمان‌های غیردولتی است.
منبع: thehill
انتهای پیام/
|
||||
