شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || مدتی است که وضعیت صنعت هوش مصنوعی مولد، مرا به یاد شخصیت کارتونی ویلی ای. کایوت (Wile E. Coyote) در مجموعه‌ی Looney Tunes می‌اندازد؛ همان شکارچی سمج و همیشه ناکامی که بارها و بارها برای گرفتن «رودرانر» نقشه می‌کشد، اما در نهایت خود در دام می‌افتد. در یکی از صحنه‌های معروف، کایوت تا لبه‌ی صخره پیش می‌رود، در هوا معلق می‌ماند و تا وقتی به پایین نگاه نکند، سقوط نمی‌کند.
این تصویر طنزآمیز، اکنون استعاره‌ای دقیق از وضعیت هوش مصنوعی مولد است؛ صنعتی که با شتابی بی‌سابقه رشد می‌کند، اما هنوز به پایین نگاه نکرده است. ظاهراً همه‌چیز در مسیر پیشرفت قرار دارد: سرمایه‌گذاری‌های عظیم، هیجان بازار، نوآوری‌های پی‌در‌پی و وعده‌های بزرگ درباره‌ی تغییر جهان. اما در پشت این تصویر پرهیاهو، واقعیت‌هایی پنهان و چالش‌هایی عمیق در حال شکل‌گیری است.
درست مانند لحظه‌ای که کایوت بالاخره به پایین نگاه می‌کند و متوجه می‌شود زیر پایش چیزی نیست، هوش مصنوعی مولد نیز دیر یا زود با محدودیت‌های خود روبه‌رو خواهد شد: از مشکلات اخلاقی و حقوقی گرفته تا بحران اعتماد، داده‌های آلوده، و وابستگی بیش از حد به مدل‌هایی که هنوز «می‌آموزند، اما نمی‌فهمند».
این «لحظه‌ی نگاه به پایین» می‌تواند همان زمانی باشد که ما نیز باید واقع‌بینانه‌تر به مسیر پیشرفت نگاه کنیم؛ پیش از آنکه صنعت به‌طور جمعی سقوط کند یا در گرداب انتظارات غیرواقعی گرفتار شود. شاید اکنون، در این مرحله‌ی «معلق در هوا»، هنوز فرصتی باقی است تا مسیر را اصلاح کنیم، محدودیت‌ها را بپذیریم و هوش مصنوعی را در جهت مسئولانه‌تری هدایت کنیم.
کایوت همیشه دوباره برمی‌خیزد و تلاش می‌کند. شاید همین سرسختی، استعاره‌ی امید ما نیز باشد؛ اینکه هوش مصنوعی، با همه‌ی شکست‌ها و لغزش‌ها، می‌تواند آگاه‌تر، دقیق‌تر و انسانی‌تر به مسیر خود ادامه دهد — اگر پیش از سقوط، شجاعتِ نگاه به پایین را پیدا کند.
منبع: مجله نیویورکر
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.
انتهای پیام/