شبکه اطلاع رسانی روابطعمومی ایران (شارا)–|| تحقیق نشان می دهد که وجود اعتماد در سازمان، انبوهی از نتایج مثبت را به همراه خواهد داشت: جوامعی که حس اعتماد قدرتمندتری داشته باشند، توانایی بهتری برای پاسخگویی به بحرانها خواهند داشت. اعتماد موجب ارتقای رشد اقتصادی، نوآوری، ثبات و بهداشت عمومی خواهد شد.
بااینحال میزان اعتماد به موسسه های خدمت رسان و حافظ منافع مردم – کسب وکارها، دولت، رسانه ها، سازمان های غیردولتی (NGOها) و سایر نهادهای مشابه – رو به افول بوده است. با عنایت به افزایش دوگانگی های سیاسی، تغییرات سریع فناوری، گسترش اطلاعات نادرست و انتظارات جدید از جامعه و نیروی کار، کمتر از 20 درصد از افراد دنیا به سیستم کنونی اقتصاد خود اعتماد دارند.
یک مطالعه در سال 2020 نشان داد که مردم، هیچ نهادی اعم از کسب وکارها و دولت ها تا NGOها و رسانه ها را اخلاقمدار، شایسته و منصف نمی دانستند. با کاهش اعتمادمان به نهادها، ترسمان در زمینه مشاغل، اقتصاد، آینده، دسترسی به حقیقت و نابرابری افزایش یافته است.
در دوران بحران – نظیر شیوع یک پاندمی (کرونا) – اعتماد می تواند یکی از عناصر کلیدی در انتشار اطلاعات حیاتی، حفظ اطمینان و کنترل یک بیماری باشد. از سوی دیگر، بی اعتمادی می تواند تاثیر معکوسی را داشته باشد. فراخوان ها برای «مسطح کردن منحنی» و رعایت فاصله گذاری اجتماعی، بدین معناست که باید به همدیگر احترام بگذاریم – شاید بیش از احترامی که در گذشته برای همدیگر قائل بودیم – تا به بهترین نتایج دست پیدا کنیم.
بنابراین هماکنون باید بیشازپیش برای یکدیگر اهمیت قائل شویم و بهعنوان رهبر یک کسب وکار، آن را در تمامی اقدامات فردیمان جاری کنیم. نیت خالص یک رهبر برای برقراری اعتماد در دوران بحران، میتواند موجب برتری او برای هدایت شرکت در این دوران پر از ابهام شود. بهعبارتدیگر، عموماً می توان یک رهبر قابل اعتماد را یک رهبر بهبودپذیر قلمداد کرد.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابطعمومی ایران (شارا)
|
|||