شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، علی رضا قشقائی در رسالت نوشت:
یکی از ضعف های عمده حوزه روابط عمومی های دولتی، نوع نگاه مدیران سازمان ها به روابط عمومی هاست.
بازسازی دیدگاه مدیران و روسای سازمان ها و دستگاه‌های اجرایی نسبت به روابط عمومی امری است که باید رخ دهد.ضعف عمده این حوزه،عدم نگاه تخصصی و علمی مسئولان به روابط عمومی در سیستم است. گاهی مدیران ارشد دستگاه‌ها به‌دلیل بی توجهی به مقوله روابط عمومی نه تنها خود را مقید به مشورت با این واحد نمی بینند بلکه در بسیاری از مواقع برنامه ها و خواسته های خود را به صورت دستوری بر روابط عمومی تحمیل می کنند.
همه موفقیت یک روابط عمومی در تحقق وظایف مهم و خلاق خود ، مشروط به همکاری همه جانبه مدیر یا مدیران سازمان با روابط عمومی است. در واقع شناخت مدیر از نقش و کارکرد و اهمیت روابط عمومی در چگونگی عملکرد آن بسیار موثر است . به نظر می رسد که در حال حاضر ارتباط بین مدیریت و روابط عمومی ارتباط کامل و صحیحی نیست . این وضع نتیجه عقب بودن دانش مدیریت در ایران است.
مدیر یک سازمان هم باید به نقش روابط عمومی باور و اعتقاد داشته باشد و هم وسایل و ابزارهای کافی ( نیروی انسانی و تجیهزات مورد نیاز برای انجام وظایف ) در اختیار او بگذارند . اگر این اعتقاد و این ضروریات وجود نداشته باشد روابط عمومی فقط یک نام است.بدترین مدیران کسانی هستند که به ارتباطات مردمی و داشتن یک روابط عمومی پاسخگو، اعتقادی ندارند که بهتر است جای خود را به کسانی بدهند که دارای مهارت ارتباطات با مردم هستند.مردم می توانند کمبود اعتبارات یک دستگاه را درک کنند و حتی به لحاظ مالی مشارکت کنند اما ابهام را در ارائه اطلاعات از سازمان ها تحمل نمی کنند.مدیرانی که فاقد مهارت ارتباط، انعطاف و روحیه تعامل با مردم باشند مانند یک سیستم خودکار و روبات فاقد خلاقیت های
مدیریتی هستند.این مدیران ماشینی که فاقد ارتباط هستند؛ هم ومنافع سازمان خود را هدر می دهند و هم خدمت نامطلوبی به مردم ارائه می کنند.
در یک سازمان بسیاری از مشکلات توسط مدیرانی که فاقد مهارت ارتباط مناسب و روابط عمومی هستند، ایجاد می شود.مدیرانی که به روابط عمومی اعتقاد ندارند هم کار مسئولان روابط عمومی ها را بیشتر می کنند و هم صدمات جبران ناپذیری به تشکیلات و سازمان خود وارد می کنند.
هدف اصلی از ارتباط روابط عمومی با افکار عمومی این است که روابط عمومی سازمان بتواند تصویر روشنی از قضاوت‌های مثبت و منفی و درست و نادرست که در مورد سازمان وجود دارد پیدا کند تا از این طریق ضعف‌ها و قوت‌های خود را بشناسد و عملکردهایی را که باعث تقویت قضاوت های مثبت در افکار عمومی می‌شود گسترش داده و قوت بخشد و بالعکس عوامل و دلایلی را که باعث شکل گیری تصویر و قضاوت های منفی در افکار عمومی می شود شناسایی کرده و به این ترتیب هر سازمان در هر لحظه خودش را زیر ذره بین افکار عمومی می بیند و سعی می کند که ضمن آگاهی بخشی و ارائه اطلاعات درست و کمک به رشد فکری، ملاحظات و خواسته‌‌هایی را در تصمیم گیری‌ها و برنامه ریزی‌ها مد نظر قرار دهد .
در حال حاضر یکی از آسیب مهم روابط عمومی ها عدم تبیین مناسب درخصوص جایگاه این دایره در تشکیلات سازمانی است به گونه ای که مدیران ناتوان احساس می کنند روابط عمومی در سازمان ها به جای صیانت از اهداف و جایگاه سازمان ها ، باید مراقب میز و جایگاه آنها باشد.مدیران توانمند نه تنها جایگاه روابط عمومی ها را ارتقا داده و آنها را در پیشبرد اهداف سازمانی خود یاری می دهند بلکه روابط عمومی ها را در ردیف رسانه های حتی منتقد قرار داده و خروجی یافته های روابط عمومی را برای اصلاح ساختار سازمانی خود به کار می گیرند.
مدیران توانمند روابط عمومی ها را به ایجاد ارتباطات گسترده با بدنه اجتماع ترغیب می کنند چرا که می دانند همه اهداف سازمانی آنها در نهایت برای خدمت به مردم است.
متاسفانه در کشور ما حداقل در نزد برخی مدیران اهمیت و نقش روابط عمومی به‌درستی درک نشده و به آن باور و اعتقاد پیدا نکرده اند و این نیازمند آن است که در همایش و دوره های مختلفی که برای مسئولان و کارشناسان روابط عمومی برگزار می گردد از مدیران محترم سازمان ها نیز برای شرکت در آنها دعوت به عمل آید تا در کالبد شکافی نقش و ضرورت حضور روابط عمومی در سازمان‌ها از نزدیک در جریان امر قرار بگیرند و بدانند که کارکرد روابط عمومی چه نقش ممتازی را برای سازمان ایفا می کنند.
سازمان ها، نهادهای عمومی و دولتی بیش از هر زمان دیگری نیازمند ارتباط، تعامل و جلب مشارکت و همراهی مخاطبان هستند و این رسالت در حیطه وظایف روابط عمومی هاست که به عنوان قلب یک سازمان و گوش و چشم کارای آن به حساب می آیند.
روابط عمومی باید در قامت یک نهادی فعال، پویا و استاندارد و کارآمد بتواند با طراحی مهندسی افکار عمومی و بهره گیری از شیوه های نوین ارتباطی و اطلاع رسانی به نیازهای مخاطبان درون و برون سازمانی پاسخ گفته و رضایتمندی حداکثری را در راستای پیشرفت و تعالی سازمان متبوعش به ارمغان آورد .
منبع: روزنامه رسالت
|
||||
