شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| منع نشر خبر در فضای کنونی روابط‌عمومی، مزایا و معایبی را به همراه داشته است. این ممانعت‌ها به متخصصان روابط‌عمومی اجازه میدهند تا اعلان‌های مهم خود را زمانبندی کنند و کنترل روایت اخبار را در دست بگیرند و به خبرنگاران اجازه میدهند تا زمان کافی برای آمادهسازی داستانهای جامع دربارهی یک سوژه را داشته باشند.
البته اجرای این ممانعت‌ها چالش‌برانگیز و دشوار است. خبرنگاران دوست دارند زودتر از همه داستان‌شان را منتشر کنند؛ بنابراین قانع کردن آنها برای ممنوعیت نشر خبر تا یک تاریخ معین، دشوار خواهد بود.
منع روابط‌عمومی چیست
منع روابط‌عمومی به اطلاعیه‌های خبری یا اعلانهایی اشاره میکند که آنها را پیش از تاریخ انتشار در اختیار خبرنگاران می‌گذارند. این اعلانها یا اطلاعیه‌های خبری باید در همان تاریخی منتشر شوند که توزیع‌کننده مشخص کرده است.
هدف از منع روابط‌عمومی، اشتراکگذاری اطلاعات محرمانه‌ای است که نباید تا یک تاریخ معین افشا شوند. این توافق به خبرنگاران اجازه می‌دهد تا پیش از آن تاریخ معین، مقالات عمیق و مفصل خود را آماده کنند.
منع روابط‌عمومی چه معنایی دارد
منع روابط‌عمومی یعنی جلوگیری از نشر اطلاعات پیش از یک تاریخ معین که آن را تحت عنوان «تاریخ افشای کامل» می‌شناسند. علی‌الخصوص منع روابط‌عمومی به کمپانیهای دولتی اجازه می‌دهد تا اخبار مهم را به‌صورت هم‌زمان در اختیار تمامی ذی‌نفعان خود بگذارند – الزامی که در قانون هم آورده شده. منع روابط‌عمومی مانع نشر اطلاعات پیش از یک تاریخ معین می‌گردد.
یکی دیگر از دلایل منع روابط‌عمومی، زمانبندی انتشار اطلاعات مهم در خروجیهای رسانه‌ای گوناگون است. علی‌الخصوص انتشار اطلاعات در روزنامه با مجله فرق دارد. روزنامهها به‌صورت روزانه منتشر میشوند و ضرب‌الاجل‌های سفتوسختی دارند، اما مجلهها عموماً چند ماه پیش از انتشار مطلب، باید اطلاعات مرتبط با آن را دریافت کنند.
اعلانهایی که نیازمند منع انتشار هستند، اطلاعات بسیار پیچیدهای دارند که باید توضیحات و ادله‌ی کاملاً دقیقی را برایشان ارائه دهند؛ اعلانهایی که پیامدهای تجاری دارند نیز انتشار تدریجی این اطلاعات را منع میکنند.
نحوه‌ی بهرهبرداری صحیح متخصصان روابط‌عمومی از این ممانعت‌ها
1- آنها را مکتوب کنید
توافقات شفاهی یا مکاتبات ایمیلی، راهکارهای مناسبی برای انتشار این ممانعت‌ها نیستند. زیرا در غالب موارد، نمایندگان رسانهها پاسخهای مبهمی را ارائه میدهند که هیچ الزامی برای رعایت این تعهدات را نمی‌سازند. به‌منظور اجتناب از انتشار اطلاعات حساس، متخصصان روابط‌عمومی باید یک توافق غیرخصمانه را تدوین کنند، آن را در اختیار تمامی رسانههای خبری بگذارند و امضای سردبیرهای این خروجیهای رسانه‌ای را بگیرند.
2- برنامههای پاسخگویی به تخطی از منع انتشار خبر را تدوین کنید
متخصصان روابط‌عمومی باید به دنبال توسعهی یک برنامهی جامع برای واکنش به تخطی از منع انتشار خبر باشند. علی‌الخصوص تیمهای روابط‌عمومی باید در هنگام تخطی از منع انتشار خبر، موضوع را به اطلاع سایر نشریات برسانند. در آنِ واحد، آژانس‌های روابط‌عمومی باید تمهیدات تحریم نشریات خاطی را در نظر بگیرند. آژانس‌های روابط‌عمومی باید جلساتی را با مدیران و رهبران اندیشهی هر صنعت بگذارند تا نشریات به این قوانین احترام بگذارند. این تمهیدات می‌تواند موجب تمایز نشریات قانونمند با خاطیان شود.
3- انتظارات مشتریان را مدیریت کنید
آژانس‌های روابط‌عمومی باید انتظار مشتریان در قبال منع انتشار خبر را مدیریت کنند. علی‌الخصوص اینکه امکان دارد نمایندگان رسانه ها با مشتریان مصاحبه کنند اما متن آن را منتشر نکنند. به‌منظور جلوگیری از ناامیدی مشتریان، متخصصان روابط‌عمومی باید وقایع پیرامون داستانهایشان را به اطلاع مشتریان برسانند.
4- تفاوت میان منع انتشار خبر و انحصار آن را درک کنید
انحصار انتشار خبر به آژانس‌های روابط‌عمومی اجازه می‌دهد تا اطلاعات را در اختیار یک ناشر بخصوص بگذارند، درحالی‌که منع انتشار آن پای چندین ناشر را وسط میکشد. به‌منظور اطمینان از بازدهی منع انتشار خبر، متخصصان روابط‌عمومی باید رویکردهای مناسب برای ترغیب نشریات را به کار بگیرند.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)
|
||||
