شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی یران (شارا)–|| ششم خرداد 1331، پس از چند روز حمله مداوم نشریات چپگرایان به روزنامههای محافظه کار تهران به ویژه «روزنامه اطلاعات» که چرا تنها اخبار مربوط به پیروزیهای آمریکا (در جنگ کره)، فعالیت ها و سخنرانی های مقامات و پیشرفتهای این کشور را در صفحات خود منعکس می کنند و اخبار یکطرفه به خورد ایرانیان می دهند، دکتر مصدق از مدیریت اداره انتشارات و تبلیغات (بعدا وزارت اطلاعات و جهانگردی و اینک وزارت ارشاد) خواست که بدون هرگونه مداخله در کار روزنامه ها و نزاع آنها، گزارشی دقیق در این زمینه و به ویژه طرز انتخاب و استفاده از اخبار سایر ملل برای او تهیه کند. روزنامه های عمومی [حرفه ای] نباید از طریق خبرنویسی و گزینش اخبار، مغزشویی کنند. نظر نویسی با ذکر نام نویسنده مانعی ندارد و در چارچوب آزادی بیان است.
اداره انتشارات و تبلیغات پس از تحقیق، به نخست وزیر گزارش کرد که چون منابع اخبار سایر کشورها (خبرگزاری های اصطلاحا بین المللی) عمدتا وابسته به بلوک غرب و دوتای آنها آمریکایی هستند و نشریاتی هم که از خارج وارد می شوند به همین گونه اند و در آنها، اخبار و مطالب در جهت منافع کشور متبوع (غرب) تنظیم و درج می شود. بنابراین، مترجمان روزنامه ها جز مطالب اینها چیز دیگری ندارند که ترجمه کنند، اما گاهی هم دیده شده است که برخی از مترجمان، بعضی از پاراگرافها را ـ آنهایی را که به زیان آمریکا و انگلیس می بینند ـ از قلم می اندازند که در حرفه روزنامه نگاری «خودسانسوری» گفته می شود.
بعدا از دکتر مصدق نقل کرده اند که گفته بود: اگر اخبار رادیوى دولت کامل و بیطرفانه باشد، پس از مدتی مردم با مقایسه متون اخبار رادیو و روزنامه ها، خود متوجه واقعیت خواهند شد و روزنامه ای را خواهند خرید که بیطرفی را که از اصول انتشار خبر است رعایت کند و اخبار را با رعایت امانت و دقت به مخاطبان برساند. نباید «نظر روزنامه» با «محتوای خبر» مخلوط شود. البته خود مردم باید تشخیص دهند که کدام روزنامه را برای خواندن بخرند. رادیو دولتی ما باید بخش بررسی مطبوعات داشته باشد و بگوید که کدام خبر فلان روزنامه انحرافی است و در عناصر آن دست برده اند.
دکتر مصدق باردیگر با انتشار یک روزنامه دولتی با هدف تصحیح کار روزنامه های دیگر مخالفت کرد و گفت که روزنامه نگاری، نه حق دولت است و نه تکلیف آن. مردم باید روشن شوند و خودشان تصمیم بگیرند، آنان مصرف کننده روزنامه ها هستند باید در خرید روزنامه همانند سایر کالا دقت کنند. وظیفه دولت آموزش و ارتقاء رشد فرهنگی و توان تشخیص و درک عمومی ملت است و شما مدارس و رادیو را در اختیار دارید. شما (اداره انتشارات و تبلیغات) وارد نزاع جاری روزنامه ها نشوید؛ همین انتقاد از یکدیگر به روشن شدن مردم از وضعیت آنها (روزنامه ها) کمک می کند و مسئله به تدریج حل می شود. موضوع را به مدیر آژانس پارس (ایرنای امروز) گوشزد کنید که مترجمان آن آژانس دولتی بیطرفی و امانت را رعایت کنند تا اخباری را که به روزنامه ها می رسانند خالی از عیب باشد. ما باید کار خودمان را بکنیم و روزنامه ها کار خودشان را، شما دخالت نکنید.
گزارش اداره انتشارات و تبلیغات آن زمان درباره خبرگزاری های اصطلاحا بین المللی (داشتن دفتر در همه کشورها) هنوز هم صادق است. «سرچ انجین» ها از جمله «گوگل» و «یاهو» نیز که محل مراجعه بسیاری از مردم و حتی روزنامه نگاران هستند ناقل مطالب همان خبرگزاری ها و رسانه ها و بدتر از سابق، کارشان گزینشی و نفوذی است. می دانیم که این سرچ انجین ها متعلق به یک گروه از شرکت ها و افرادِ تجارت پیشه کشوری معی�’ن هستند و طبیعی است که درگیر در منافع سیاسیون و اصحاب منافع، به علاوه کارشان تجاری است نه صرفا فرهنگی و به خاطر اطلاع رسانیِ درست به مخاطبان. اینها روزنامه نگار نیستند که ملزم به رعایت انصاف، بی طرفی و اخلاقیات باشند، سرمایه دار و منفعت طلب هستند و فاقد احساس. بنابراین، کارشان یکطرفه است. کارشان تاقتصادی است و باید منافع داشته باشند تا بهای سهامشان بالا برود و نیز بتوانند آگهی جمع کنند.
زمانی می شود به این سرچ انجین ها اطمینان کرد که مطالب را بی طرفانه و بی غرضانه از همه زبانها بگیرند و به متقاضی برسانند و برای رسیدن به این هدف یک سازمان جهانی باید به وجود آید، ضابطه بنویسد و بودجه داشته باشد. همین یونسکوِ بی حال امروز را هم می شود برای این منظور فعال کرد. شصت سال است که انسان دوستان پیشنهاد ایجاد یک خبرگزاری غیر متعهدِ غیرانتفاعی را که همه ملل در مدیریت و بودجه آن مشارکت داشته باشند مطرح کرده اند و اینک یک سرچ انجین از این دست را و تا چنین نشود؛ تلقین، تبلیغ و مغزشویی ادامه خواهدداشت و ….
منبع: http://www.iranianshistoryonthisday.com
|
||||
