شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در این مقاله، عکاس لوک هوگنشتاین تجربیات خود را از بازدید از مستعمره شیرهای دریایی کیپ در نامیبیا به اشتراک می گذارد. او می‌بیند که تعداد زیادی از توله شیر دریایی در اثر صید بیش از حد ماهی مرده‌اند. این تجربه او را به فکر می‌اندازد که فایده عکاسی چیست.
او معتقد است که عکاسان باید قصه گوهایی باشند که فراتر از یک لنز ببینند. گاهی اوقات نیز باید دوربین را کنار بگذارند تا – مانند این مورد – اجازه دهند تأثیر اعمال انسان در آن فرو برود، تا واقعاً ببینند چه خبر است.
او نتیجه می گیرد که عکاسی ابزاری است برای عکاس قصه گو. و گاهی اوقات یک عکاس چیزی بیش از ارائه دهنده سایه ها نیست تا استفاده کننده از نور.
هوگنشتاین به زیبایی از تجربیات خود می نویسد و خواننده را با خود به سفری به نامیبیا می برد. او داستانی غم انگیز اما مهم را تعریف می‌کند که تأثیر صید بیش از حد بر محیط زیست را برجسته می‌کند.
من همچنین از دیدگاه هوگنشتاین در مورد نقش عکاسی قدردانی می کنم. او معتقد است که عکاسان باید از دوربین خود برای آگاهی بخشی و ایجاد تغییر استفاده کنند. من با او موافقم که عکاسی می تواند ابزاری قدرتمند برای تغییر باشد.
من فکر می کنم این مقاله برای هر کسی که به عکاسی، محیط زیست یا تغییر اجتماعی علاقه مند است، خواندن آن ارزش دارد.
انتهای پیام/
|
||||
