شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در نظریه دکتر حمید نطقی، روابط‌عمومی پدیده‌ای ایستا یا صرفاً ابزاری برای تبلیغ و توجیه سازمان نیست، بلکه یک مفهوم تلفیقی و چندلایه است که در بطن آن، پنج عنصر بنیادین جای دارد: هنر، فن، فلسفه، عشق و منافع عمومی. این پنج‌گانه، شالوده‌ای نظری و راهبردی برای درک و کاربست روابط‌عمومی در جهان معاصر فراهم می‌سازد. در ادامه، هریک از این عناصر به‌تفصیل تحلیل می‌شود:
۱. هنر
هنر، در نگاه نطقی، به خلاقیت، زیبایی‌شناسی، و مهارت در بیان و روایت برمی‌گردد. روابط‌عمومی بدون قدرت تصویرسازی، داستان‌گویی و خلق پیام‌های الهام‌بخش، تنها در حد گزارشگری می‌ماند. نطقی روابط‌عمومی را «هنر انسان بودن» می‌داند، به این معنا که متخصص این حرفه باید بتواند پیچیده‌ترین مفاهیم انسانی، سازمانی و اجتماعی را در قالبی زیبا، تأثیرگذار و بامحتوا به تصویر کشد. هنر در روابط‌عمومی، یعنی توانایی الهام‌بخشی و اثرگذاری بر ذهن و دل مخاطب.
۲. فن
فن یا تکنیک، بعد عملی و حرفه‌ای روابط عمومی است. نطقی به‌درستی بر این نکته تأکید دارد که روابط‌عمومی بدون دانش روز، روش‌های علمی، ابزارهای ارتباطی و شیوه‌های مستندسازی، کارایی نخواهد داشت. او روابط‌عمومی را علمی با ساختار اجرایی می‌بیند؛ هنری که به فنون اقناع، تنظیم پیام، تحلیل افکار عمومی، رسانه‌شناسی و برنامه‌ریزی ارتباطی متکی است. از نظر او، آموزش و مهارت‌های تخصصی جزء جداناشدنی کار روابط‌عمومی هستند.
۳. فلسفه
فلسفه در روابط‌عمومی از دید نطقی، ریشه در نگاهی ژرف به انسان، جامعه و ارتباط دارد. او روابط‌عمومی را فعالیتی متعهد به حقیقت، آزادی، کرامت انسانی و گفت‌وگوی سازنده می‌دانست. این فلسفه مبتنی بر اخلاق حرفه‌ای، پذیرش نقد، و احترام به تنوع دیدگاه‌ها است. نطقی روابط‌عمومی را نه ابزار سلطه یا فریب، بلکه پلی برای درک متقابل، مدارا و شفاف‌سازی می‌دانست؛ مسیری که در آن، فلسفه‌ورزی به‌مثابه تفکر انتقادی و ارزش‌مدار، جایگاهی بنیادین دارد.
۴. عشق
نطقی در یکی از ماندگارترین تعبیرهای خود، روابط‌عمومی را «عاشقی برای مردم» معرفی می‌کند. در نگاه او، بدون عشق، هیچ رابطه‌ای اصیل و پایدار شکل نمی‌گیرد. عشق در اینجا نه احساسات‌گرایی ساده، بلکه تعهد، فداکاری، وفاداری و مسئولیت‌پذیری در برابر مردم، سازمان و جامعه است. عشق در روابط‌عمومی یعنی صبر در برابر سوءتفاهم، امید در برابر بی‌اعتمادی، و ایثار برای ساختن پل‌های ارتباطی پایدار. نطقی می‌خواهد که متخصص روابط‌عمومی، خود را وقف حقیقت و مردم کند، با دلی عاشق و زبانی صادق.
۵. منافع عمومی
منافع عمومی، نقطه تلاقی اخلاق و کارکرد در روابط‌عمومی است. نطقی روابط‌عمومی را خادم مردم می‌دانست، نه مجیزگوی قدرت یا توجیه‌گر بی‌قید خطاها. در نظریه او، روابط‌عمومی باید مصالح عمومی را بر منافع گروهی یا شخصی ارجح بدارد و با سازوکارهای ارتباطی خود، عدالت ارتباطی، آگاهی همگانی و مشارکت اجتماعی را تقویت کند. منافع عمومی در اینجا به‌معنای حق دانستن، حق شنیده‌شدن و حق مشارکت است. روابط‌عمومی مطلوب نطقی، هم‌زمان در خدمت سازمان و در قبال مردم پاسخ‌گو است.
نطقی با تلفیق این پنج عنصر، تصویری جامع، انسانی و توسعه‌محور از روابط‌عمومی ترسیم می‌کند. او این حرفه را هم علم می‌داند، هم هنر، هم تعهد و هم راهی برای اخلاق‌مداری در جهان ارتباطات. این نظریه، به‌ویژه در عصر بحران، قطبی‌شدن، و فروپاشی اعتماد عمومی، بار دیگر اهمیت می‌یابد. هر متخصص روابط‌عمومی اصیل، باید بر پایه این پنج ستون، بنایی بسازد که نه‌تنها سازمان را در مسیر پیشرفت یاری دهد، بلکه جامعه را نیز به‌سوی همدلی، حقیقت و پویایی سوق دهد. این همان رویکردی است که می‌توان آن را «روابط‌عمومی برای توسعه پایدار» نامید، برآمده از اندیشه نطقی، مردی که عاشق حقیقت و مردم بود.
منبع: بازخوانی اندیشه‌های دکتر حمید نطقی، پدر روابط‌عمومی ایران
انتهای پیام/