این مقاله به بررسی نکات کلیدی در مورد ایجاد یک طرح واکنش به بحران جامع و استراتژیک برای برندهای فرنچایز می‌پردازد.
شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || بحران‌ها می‌توانند به‌طور غیرمنتظره‌ای پدیدار شوند و چالش‌های مهمی را برای برندهای فرنچایز در هر اندازه و راه راه ایجاد کنند.
این مقاله به بررسی نکات کلیدی در مورد ایجاد یک طرح واکنش به بحران جامع و استراتژیک برای برندهای فرنچایز می‌پردازد.
ایجاد طرح واکنش به بحران:
– شناسایی و ارزیابی انواع مختلف بحران‌هایی که می‌توانند بر برند شما تأثیر بگذارند.
– تشکیل یک تیم اختصاصی مدیریت بحران با نقش ها و مسئولیت های روشن.
– توسعه پروتکل های گام به گام برای پاسخ به هر نوع بحران.
– ایجاد یک استراتژی ارتباطی قوی برای ذینفعان داخلی و خارجی.
– آموزش و تمرین منظم کارکنان در مورد طرح واکنش به بحران.
– اجرای اقدامات امنیتی داده ها برای محافظت از اطلاعات حساس در طول یک بحران.
– مشورت با کارشناسان حقوقی برای اطمینان از انطباق طرح با قوانین و مقررات مربوطه.
– بررسی و به‌روزرسانی سیاست های بیمه برای پوشش سناریوهای بحران احتمالی.
– ایجاد یک استراتژی واکنش رسانه ای که شامل سخنگویان و پروتکل های تعیین شده برای رسیدگی به پرسش های رسانه ای باشد.
– در نظر گرفتن رفاه کارکنان و فرنچایزها و ارایه حمایت عاطفی و کمک در صورت نیاز.
بهبودی از یک بحران یک سفر چالش برانگیز اما گاهی ضروری برای یک برند فرنچایز است.
با اتخاذ رویکردهای استراتژیک که ارتباطات، ثبات مالی، سازگاری و انعطاف‌پذیری را در اولویت قرار می‌دهند، برندهای فرنچایز نه تنها می‌توانند به عقب برگردند، بلکه قوی‌تر و آماده‌تر برای رویارویی با چالش‌های آینده ظاهر شوند.
آماده شدن با طرح مناسب واکنش به بحران برای برندهای فرنچایز که سعی می‌کنند صنعت را هدایت کنند و بحران را قبل از شروع آن کاهش دهند، ضروری است.
توانایی هدایت بازیابی به طور موثر انعطاف‌پذیری برندهای فرنچایز را تقویت می‌کند و آنها را قادر می‌سازد در یک چشم‌انداز دائماً در حال تغییر فرنچایز پیشرفت کنند.
نکاتی برای تأمل:
– چه اقداماتی را می توان برای پیشگیری از بحران ها انجام داد؟
– چگونه می توان از بروز بحران به طور کامل جلوگیری کرد؟
– نقش هر یک از ذینفعان در یک بحران چیست؟
– نظرات خود را در مورد این موضوع با ما به اشتراک بگذارید.
پاورقی:
فرانچایز (Franchise) یکی از روش‌های گسترش کسب و کار است. در این روش مالک یک برند، با شخصی دیگر قراردادی را ثبت می‌کند که طبق این قرارداد، طرف دوم مجوز استفاده از دانش تخصصی، موجودی محصولات، استراتژی‌های بازاریابی و پشتیبانی سایت و مشتری را به‌دست می‌آورد. در مقابل، کنترل و مدیریت کسب و کار و بخشی از سود حاصل (به‌صورت درصدی یا رقم ثابت سالانه) در اختیار مالک برند خواهد بود. البته جزییات قرارداد را دو طرف تعیین می‌کنند و ممکن است توافق آنها شامل یک یا چند مورد از گزینه‌های بالا نباشد.
منبع انگلیسی: franchising
منبع فارسی: شارا
انتهای پیام/
|
||||
