شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| یک سازمان خلاق که خلاقیت و نوآوری را به عنوان یکی از اهداف مهم خود ترسیم می کند، در حقیقت در حوزه توسعه انسانی گام بر می دارد. در این زمینه باید گفت که سازمان خلاق، سازمانی است که بتواند ایده های جدید را خلق کند و توانایی به کارگیری مناسب آنها را داشته باشد. بنابراین برای تحقق خلاقیت برای یک سازمان تنها خلق ایده های نو کافی نیست، بلکه چگونگی بکارگیری آنها و تحقق آنها بسیار حائز اهمیت می باشد.
رابینسون و استرن (Robinson & Stern, 1997) برای خلاقیت سازمان شش عنصر کلیدی را نام می بردند که بدین شرح می باشند:
1. همترازی (Alignment): حدودی که منافع و اقدامات هر کارمند با اهداف سازمانی همخوانی دارد. فقدان همترازی یکی از دلایل اصلی برای فقدان خلاقیت در سازمان است. همترازی هم غیرملموس بوده و هم دستیابی به آن مشکل است.
2. فعالیت خود-ابتکار ((Self-Initiated Activity: خودابتکاری یکی از اقدامات مهم و غیرمنتظره خلاقیت است که بدون آن نمی توان به خلاقیت دست یافت. تمایل به ابتکارات خلاق در درون افراد وجود داشته و نوعی از نیاز برای تحول به حساب می آید که یک ضرورت انسانی به شمار می رود. یک سازمان موفق، سازمانی است که برای ارتقای خلاقیت خود- ابتکار بتواند فضای لازم و مناسب را ایجاد نماید.
3. فعالیت غیررسمی Unofficial Activity)): فعالیتهای غیر رسمی قانونی، سازمان را قادر می سازد تا به بهبود غیر قابل تصوری برسد. اصولاً کلیه کارهای یک سازمان از طریق شیوه های رسمی قابل اجرا نیست، اما فعالیتهای غیر رسمی که می توانند پیشرفتهایی را برای سازمان ایجاد نمایند باید در چارچوبهای قانونی صورت گیرند.
4. خوشبختی Serendipity)): احساس خوشبختی میان افراد یک سازمان در تقویت روحیه خلاقیت در آنان تاثیر فراوان دارد.
5. محرکهای گوناگون (Diverse Stimuli): ایجاد انگیزههای مختلف برای تقویت خلاقیت با محرکهای گوناگون تاثیرگذار می باشد.
6. ارتباطات درون سازمانی (Within-Organization Communication): بیشتر اقدامات خلاق، حاصل پیوندها و صمیمیت افراد در واحدهای مختلف یک سازمان است. ارتباطات رسمی، گزینه مناسبی برای خلاقیت نیست.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
|
||||
