شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)–|| در عصر عسرت روزنامه و روزنامه نویسی، که از هر سو تیرهای غضب و کین به سویت روانه می شود؛ روزنامه نگار ماندن رنجی است که صبر بسیار می خواهد.
در این روزگار پر تلاطم روزنامه نویسانی که بر این راه و منهج وفادار مانده اند و سختی ها را به جان خریده اند؛ تیرهای کینه و خصم دو قبیله آنها را نشانه رفته است:
یکم: جماعتی با نام و تابلوی رسانه که تیشه به ریشه رسانه‌ها در این سال‌ها زده‌اند و چه جفاهایی با نام و پوشش رسانه در حق رسانه نکردند. این جماعت چونان شغالان گرسنه در پوستین رسانه افتادند و آن‌چنان کاری کردند که نام و اعتباری برای این حوزه بلازده باقی نمانده است.
اینان با نام دفاع از ارزشها از بام تا شام لیست بلند بالایی از تهمت و افترا و دروغ را به دیگر اهالی رسانه که مثل آنان نمی اندیشند و فکر نمی کنند روانه می کنند.
در جایگاه بازجو و دادستان و مدعی العموم و هرمقام و منصبی قرار می گیرند و آنچه به ذهن … شان می آید به عنوان کیفرخواست علیه ما منتشر میکنند و خط و نشان می کشند و عربده کشان مبارز می طلبند.این قبیله هویت و ریشه اصیلی ندارند و نمامی و مجیزگویی و ریا را با فعالیت حرفه ای در رسانه اشتباه گرفته اند.
اهل کاسبی و کاسبکار هستند و به هیچ قاعده و قانونی هم نه باور دارند و نه التزام.
دوم: همنوا با جماعت اول،عده قلیلی هم هستند که آگاهانه و یا ناآگاهانه در پوشش های دیگری به تخریب و قربانی کردن اخلاق رسانه ای مشغول اند.این عده برای مورد پسند قرار گرفتن اتهام هایی که روانه می کنند؛ از رنگ و لعاب های دیگری استفاده می کنند.
اینان چیزی برای گفتن ندارند و برای اینکه دیده شوند به هتاکی و تخریب روی می آورند و دانسته یا نادانسته با جماعت اول در یک صف قرار گرفته اند.
به هر حال این دو جماعت حنایشان دیگر رنگی ندارد و کالای نااصل و تقلبی شان در بازار خریداری ندارد.
نویسنده: اجلال قوامی
منبع: تلگرام
|
||||
