شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– تا حالا درباره اینکه رفتار مردم هنگام وقوع چنین حوادثی چطور باید باشد و آنها چه باید بکنند و چه نباید بکنند، زیاد نوشته‌ایم و خوانده‌اید اما حالا روی سخن با مسئولان است؛ با آنهایی که وقتی خبرنگاری را می‌بینند یا پشت تریبونی قرار می‌گیرند، احساس می‌کنند که باید درباره هر چیز و هر نکته‌ای اظهارنظر یا به زعم خودشان «اطلاع‌رسانی» کنند. هرچند مراد آنها بی‌شک اطلاع‌رسانی و احساس مسئولیت در برابر افکار عمومی و رسانه‌هاست، اما در این میان نباید از یک نکته مهم غافل بود؛ اینکه هر مسئول باید در حیطه اطلاعات و اختیارات خودش اطلاع‌رسانی کند.
مثلا وظیفه اورژانس کمک به مجروحان و مصدومان یک حادثه است و انتقال آنها به بیمارستان. پس مسئولی که در مقام اطلاع‌رسانی برمی‌آید، می‌تواند درباره تعداد مجروحان، وضعیت آنها و نحوه انتقال‌شان به بیمارستان اظهارنظر کند و اینکه علت حادثه چه و مقصر که بوده است، بی‌شک در حیطه اطلاعات و اختیارات او نیست.
در حادثه ریزش ساختمان پلاسکو، به‌نظر می‌رسد برخی مسئولان این اصل را فراموش کرده‌اند. هر چند از همان ابتدا سخنگوی سازمان آتش‌نشانی به‌عنوان سخنگوی ستاد بحران پلاسکو معرفی شد، اما متأسفانه اظهارنظرهایی از دیگر مسئولان باعث سردرگمی و از همه مهم‌تر امید واهی خانواده‌های حادثه‌دیدگان مخصوصا آتش‌نشانان گرفتار زیر آوار می‌شد. مثلا زمانی که سخنگوی ستاد بحران پلاسکو از این واقعیت تلخ خبر می‌دهد که احتمال زنده ماندن افراد زیر آوار تقریبا صفر است، گفتن این جمله که «از برخی شنیده‌ام که صداهایی از زیر آوار شنیده شده است» نه‌تنها کمکی به اطلاع‌رسانی نمی‌کند بلکه می‌تواند حتی سردرگمی و شاید بی‌اعتمادی مخاطبان را به همراه داشته باشد. پس در این زمان حساس نه‌تنها مردم باید اخبار را فقط از منابع معتبر پیگیری کنند که مسئولان نیز باید از اظهارنظرهای اینچنینی خودداری کنند تا عملیات امدادگران در کمال آرامش ادامه پیدا کند و به نتیجه برسد.
منبع: همشهری
|
||||
