تکنوکاپیتالیسم

کنوکاپیتالیسم اصطلاحی است که برای توصیف سیستمی به کار می رود که در آن فناوری توسط شرکت‌های چند ملیتی برای کنترل و استثمار مردم به کار گرفته می‌شود.

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || تکنوکاپیتالیسم اصطلاحی است که برای توصیف سیستمی به کار می رود که در آن فناوری توسط شرکت‌های چند ملیتی برای کنترل و استثمار مردم به کار گرفته می‌شود.

 

در این سیستم، شرکت‌های فناوری از قدرت فناوری برای:

دور زدن قوانین کار: این شرکت‌ها ممکن است از طبقه بندی‌های شغلی مبهم برای کارگران به عنوان پیمانکار مستقل استفاده کنند و از این طریق از ارائه مزایا و حقوق قانونی به آن‌ها شانه خالی کنند. نمونه‌هایی از این شرکت‌ها، شرکت‌های حمل و نقل مانند اوبر یا شرکت‌های تحویل غذا هستند.

استثمار کارگران: با استفاده از الگوریتم‌ها و اتوماسیون، شرکت‌های تکنوکاپیتالیستی می‌توانند سطح کنترل بیشتری بر کارگران اعمال کنند و فشار را برای کار بیشتر و کارآمدتر بر آنها وارد کنند.

جمع‌آوری داده‌های شخصی: این شرکت‌ها حجم عظیمی از داده‌های شخصی را در مورد کاربران خود جمع‌آوری می‌کنند. این داده ها سپس می‌تواند برای تبلیغات هدفمند، دستکاری رفتار و سایر اهداف مورد استفاده قرار گیرد.

 

کنترل و استثمار: تکنوکاپیتالیسم منجر به کنترل و استثمار کارگران و کاربران عادی می‌شود.

طرفداران تکنوکاپیتالیسم استدلال می‌کنند که فناوری منجر به نوآوری، کارایی و رشد اقتصادی می‌شود. با این حال، منتقدان تکنوکاپیتالیسم نگران این هستند که این سیستم منجر به:

نابرابری بیشتر: ثروت و قدرت در دست شرکت‌های فناوری بزرگ متمرکز می‌شود و شکاف بین ثروتمندان و فقرا را بیشتر می‌کند.

از دست دادن حریم خصوصی: جمع‌آوری گسترده داده‌های شخصی توسط شرکت‌های فناوری، حریم خصوصی افراد را تهدید می‌کند.

انحصار: شرکت‌های فناوری قدرت فزاینده‌ای بر نحوه زندگی، کار و تفکر ما پیدا می‌کنند.

تکنوکاپیتالیسم در مقابل آنارشیسم رمزنگاری

تکنوکاپیتالیسم گاهی با آنارشیسم رمزنگاری اشتباه گرفته می‌شود. در حالی که هر دو جنبش بر پتانسیل فناوری برای توانمندسازی افراد تأکید می‌کنند، تفاوت‌های کلیدی وجود دارد:

آنارشیسم رمزنگاری: بر این باور است که از فناوری برای ایجاد جامعه‌ای برابرتر و بدون دولت می‌توان استفاده کرد. آنها بر حریم خصوصی، آزادی بیان و تمرکززدایی قدرت تأکید می‌کنند.

تکنوکاپیتالیسم: از فناوری برای افزایش قدرت و کنترل شرکت‌ها استفاده می‌کند. آنها به دنبال منافع شرکت‌ها هستند، نه خیر عمومی.

برخی از منتقدان تکنوکاپیتالیسم استدلال می‌کنند که بسیاری از تکنوکاپیتالیست‌های امروزی از ایده‌های آنارشیستی برای توجیه کنترل خود بر جامعه استفاده می‌کنند. آنها ادعا می‌کنند که این شرکت‌ها آزادی و حریم خصوصی را محدود می‌کنند، در حالی که خود را به عنوان طرفداران آزادی و نوآوری معرفی می‌کنند.

راه‌حل‌های پیشنهادی

منتقدان تکنوکاپیتالیسم راه‌حل‌های مختلفی را برای مقابله با خطرات آن پیشنهاد می‌کنند، از جمله:

مقررات قوی‌تر برای شرکت‌های فناوری بزرگ: برای اطمینان از اینکه شرکت‌های فناوری از قدرت خود به شکلی عادلانه و مسئولانه استفاده می‌کنند.

مالیات بر شرکت‌های فناوری بزرگ: برای توزیع ثروت حاصل از فناوری به طور گسترده‌تر.

حمایت از جنبش‌های اجتماعی که خواستار کنترل دموکراتیک بر فناوری هستند برای اطمینان از اینکه فناوری برای منافع عموم مردم به کار گرفته می‌شود.

بحث در مورد تکنوکاپیتالیسم یک بحث در حال تحول است. همانطور که فناوری به تکامل خود ادامه می‌دهد، مهم است که در مورد پیامدهای آن برای جامعه بحث کنیم و اطمینان حاصل کنیم که فناوری به نفع همه مردم به کار گرفته می‌شود.
 

 

منبع انگلیسی: bard

منبع فارسی: شارا

 

انتهای پیام/