از خون‌آشام‌های روابط‌عمومی تا سرقت هوش مصنوعی؛ تهدیدهای واقعی پیش‌روی صنعت نشر
شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || صنعت نشر در نقطه عطفی تاریخی قرار دارد. مدلی که زمانی ستون فقرات اتاق‌های خبر، رسانه‌های خلاق و پلتفرم‌های تخصصی بود، امروز زیر بار سقوط درآمد تبلیغاتی، ناکارآمدی اشتراک‌ها، واسطه‌های فرصت‌طلب و سلطه روزافزون هوش مصنوعی در حال فروپاشی است. ناشران پس از دهه‌ها تحمل این اختلالات اکنون در برابر یک انتخاب سخت قرار گرفته‌اند: یا با استراتژی‌های روشن برای درآمدزایی سازگار شوند یا به حاشیه رانده شوند.
تبلیغات؛ مدلی شکست‌خورده
سال‌ها تبلیغات موتور اصلی درآمد ناشران بود؛ از بنر و محتوای اسپانسری تا ویدئوهای پیش‌پخش. اما امروز اقتصاد آن رو به افول است:
-
هزینه هر هزار نمایش (CPM) به حدی کاهش یافته که ناشران حتی هزینه سرورهای خود را به سختی پوشش می‌دهند.
-
کاربران به بنرها بی‌اعتنا شده‌اند و «کوری تبلیغاتی» سبب شده نرخ کلیک به حداقل برسد.
-
حدود ۴۰ درصد کاربران اینترنت از ابزار مسدودکننده تبلیغ استفاده می‌کنند و درآمد ناشران را مستقیماً از بین می‌برند.
-
شلوغی تبلیغات تجربه کاربری را تخریب کرده و به جای جذب، مخاطب را فراری می‌دهد.
نتیجه روشن است: ناشران برای جبران، به‌جای کیفیت به سراغ کمیت می‌روند و این چرخه اعتماد مخاطب را می‌سوزاند.
اشتراک؛ سراب برای اکثریت
اشتراک‌ها به‌عنوان ناجی معرفی شدند، اما تنها غول‌هایی مانند نیویورک تایمز (The New York Times) یا وال‌استریت ژورنال (The Wall Street Journal) توانسته‌اند با دیوار پرداخت دوام بیاورند. ناشران کوچک به‌دلیل کمبود برندینگ و مخاطب، موفق نیستند:
-
خستگی مصرف‌کننده مشهود است؛ کاربران برای ده‌ها سرویس استریم، اپلیکیشن و خبرنامه هزینه می‌دهند و تمایلی به پرداخت بیشتر ندارند.
-
مقاله‌ها در عصر هوش مصنوعی، که قادر است آن‌ها را در لحظه خلاصه کند، همچون کالاهایی بی‌ارزش جلوه می‌کنند.
-
رسانه‌های تخصصی محلی یا موضوعی، حتی با محتوای ارزشمند، برای تأمین حمایت مالی مداوم با مشکل مواجه‌اند.
آژانس‌های روابط‌عمومی؛ مصرف‌کننده بدون بازپرداخت
شرکت‌های روابط عمومی به بازیگران قدرتمند بدل شده‌اند. آن‌ها از برندها حق‌الزحمه‌های کلان می‌گیرند، اما سهمی به ناشرانی که کار واقعی تولید محتوا و توزیع را انجام می‌دهند، نمی‌دهند. این چرخه بهره‌کشی، ناشران را در موقعیتی ضعیف قرار داده است.
تهدید تازه؛ هوش مصنوعی
پلتفرم‌های هوش مصنوعی قادرند مقاله‌ها را بازنویسی یا حتی تولید کنند. این روند ترافیک ناشران را کاهش داده و فرصت‌های درآمدی (از تبلیغات تا اشتراک) را نابود می‌کند. paradox آنجاست که بدون سرمایه‌گذاری در خبرنگاری انسانی، همین هوش مصنوعی نیز محتوای باکیفیت برای برداشت نخواهد داشت.
راه‌حل؛ توازن دوباره بودجه‌ها
نجات نشر در گرو تغییر فلسفی است:
-
برندها باید بودجه واقعی به ناشران اختصاص دهند.
-
آژانس‌ها باید بخشی از درآمد را با ناشران شریک شوند.
-
ناشران باید «نه» گفتن به پوشش رایگان را بیاموزند.
-
مدل‌های جدید همکاری شامل اشتراک‌های توزیع محتوا، پست مهمان، مجموعه‌های اسپانسری و مشارکت‌های رویدادی می‌تواند آینده‌ای پایدار بسازد.
چرا حمایت از ناشران سودآور است؟
این حمایت خیریه نیست؛ سرمایه‌گذاری استراتژیک است:
-
ناشران اعتبار می‌آورند.
-
محتوا برای سئو و شبکه‌های اجتماعی ماندگاری دارد.
-
دسترسی به جوامع تخصصی فراهم می‌شود.
-
همکاری بلندمدت برندها را به‌خوبی در ذهن مخاطب جای می‌دهد.
آینده؛ دهه‌ای تعیین‌کننده
ده سال آینده می‌تواند یا نابودی یا شکوفایی نشر باشد. انتخاب با برندها، آژانس‌ها و ناشران است. بقا نیازمند پذیرش واقعیت‌هاست: تبلیغات شکسته است، اشتراک کافی نیست، آژانس‌ها بیش از حد می‌گیرند و هوش مصنوعی تهدیدی واقعی است. اما فرصت نیز بزرگ است: اگر بودجه‌ها دوباره به‌سوی ناشران هدایت شود، این صنعت نه‌تنها دوام خواهد آورد بلکه شکوفا خواهد شد.
نویسنده: شین برین (Shane Breen)
منبع: National Review Online
تاریخ: ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/