شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || همگان قبول دارند که ما برای سلامتی جسم خود نیازمند یک رژیم غذایی معقول و مناسب هستیم.
اما آیا برای سلامتی روح و روان خود نیز نیازمند یک رژیم غذایی معقول و مناسب نیستیم؟!؟
تلفن همراه و فضای مجازی به یک تعبیر؛ فراهم‌کننده رژیم غذایی روحی روانی ماست. در فضای مجازی انبوهی از خوراک‌های متنوع با خاصیت‌های گوناگون وجود دارد که در صورت عدم استفاده عقلایی و مناسب از آنها چه‌بسا دچار بیماری می‌گردیم.
ساعت‌ها پرسه‌زدن و گشت‌وگذار در فضای مجازی بدون هدف مشخص و سرکشی به انواع و اقسام گروه‌ها و کانال‌ها و اخبار و… گرچه در ظاهر شاید سرگرم‌کننده و خوشایند باشند؛ اما در واقع چیزی جز آشفتگی ذهنی و پراکندگی فکری و به‌تبع آن کلی برداشت‌های نادرست و نتیجه‌گیری‌های غلط و قضاوت‌های ناروا و… که همگی حکم بیماری روحی و روانی برای ما را دارند چیز دیگری نصیب و بهره‌مان نخواهد بود. صدالبته که ما بایستی برای روح و روان خود رژیم غذایی معقول و مناسبی داشته باشیم چرا که بسیاری از تعارضات و تضادهای بین‌فردی و مناسبات اجتماعی ناموفق ما در حقیقت از همین‌جا ناشی می‌شود که متأسفانه در هیچ کجا آن‌طور که بایدوشاید مورد تحلیل و واکاوی و بررسی قرار نمی‌گیرد.
مردم ما این همه پول تلفن همراه و اینترنت می‌دهند و ساعت‌ها در گوشی خود غرق می‌شوند؛ اما خروجی همه اینها واقعاً چقدر باعث سلامتی فکری و توسعه فرهنگی اجتماعی ما شده است؟!؟ این نشان می‌دهد که ما از فضای مجازی به‌درستی تغذیه نمی‌شویم و تا هنگامی که این‌گونه است نباید از اوضاع‌واحوال کشور و پیرامون خود انتظار شگفت‌انگیزی داشته باشیم؛ چون اجزای تشکیل‌دهنده همه اینها ما هستیم. همان گونه که شما هنگام خرید در بازار با وسواس و دقت و مشورت و پرس‌وجو در مورد یک کالا یا خدمات وقت می‌گذارید تا بهترین و باصرفه‌ترین خرید را داشته باشید؛ دقیقاً هنگام استفاده از فضای مجازی نیز باید وسواس و دقت و هوشیاری داشته باشید تا هر حرف و هر مطلب و هر عکس و فیلم نادرست و قلابی را به شما تحمیل نکنند. جان کلام آنکه باید برای دوری از پریشان‌فکری و تشنج ذهنی و آشفتگی روحی مراقب رژیم غذایی خود در سفره گسترده فضای مجازی باشیم. غذا بر سر این سفره بسیار زیاد و متنوع است؛ اما من و شما واقعاً باید همه آنها را بخوریم؟!؟
اگر کسی برای‌آنکه حوصله‌اش سر نرود و صرفاً وقتش را بگذراند و وارد دریای فضای مجازی بشود قطعاً عمل درست و عاقلانه‌ای نیست؛ بلکه بهتر است بجای این حالت برویم در پارک قدم بزنیم و از طبیعت استفاده کنیم و یا کتابی آموزنده بخوانیم و….
آموختن سواد رسانه‌ای و توسعه آگاهی و دانایی و تبدیل‌شدن به یک شهروندی که حقوق شهروندی را می‌داند و بر اساس مسئولیت اجتماعی خویش تلاش برای عمران و آبادانی کشورش را دارد؛ دقیقاً مصداق تقویت و ارتقای سرمایه اجتماعی است که همه ما ملزم به رعایت و پایبندی و عمل بدان هستیم. رشد و توسعه پایدار تنها با انسان‌های بالغ و رشدیافته و آموزش‌دیده محقق می‌گردد و دراین‌خصوص ما مردم هیچ راه فراری نداریم. تا مادامی که مردم نخواهند آموزش ببینند و نخواهند توسعه فردی پیدا کنند و نخواهند که مهارت‌های لازم برای یک زندگی سعادتمندانه را فرابگیرند؛ انتظار پیشرفت و رفاه و آسایش داشتن کاملاً بیهوده است. یک‌قلم این فرایند دقیقاً آن است که لااقل برای توسعه فردی خود و داشتن جامعه‌ای عاری از روان‌پریشی و ناسالم؛ مراقب رژیم غذایی خود در فضای مجازی باشیم.
انتهای پیام/
|
||||
