شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| در روز خبرنگار وظیفه خود می‌دانم به چند موضوع مهم از جمله تعطیلی مطبوعات در شرایط حاضر اشاره کنم. بحران مطبوعات در کشور ما تازه نیست، از سال‌های بسیار دور شروع شده است و همچنان هم ادامه دارد.
اما بحران جدی از سال ٩۶ آغاز شد، تحریم‌ها فشار مضاعفی به بدنه نحیف مطبوعات وارد کرد و گرانی کاغذ دلیل محکمی برای تشدید این بحران شد، تا اینکه قرعه به اواخر سال ٩٨ افتاد و ویروسی به نام کرونا، اندازه تحریریه‌هایمان را لاغر کرد.
دورکاری عادت اجتناب‌ناپذیر رسانه‌ها شد، در حالی که با جنس کار رسانه جور نبود، دورکاری از خانه روزنامه‌نگاری تعریف نمی‌شود، کار تحریریه کار میدان است.
به اعتقاد من گرانی کاغذ البته بحران بزرگی برای مطبوعات بود، فضای مجازی هم نقش زیادی در کسادی بازار رسانه‌های کاغذی داشت، اما نمی‌توان در روز خبرنگار از عامل مهمی که در این بی‌رونقی تأثیر زیادی داشته است، نام نبرد.
حقیقت این است که ما روزنامه‌نگاران در سال‌های اخیر آثار ارزنده و شاخصی برای مخاطب نداشته‌ایم، همه عواملی که اشاره شد، در تشدید بی‌میلی به فضای مطبوعات تأثیر‌گذار بودند اما آن همتی که باید از سوی اهالی رسانه برای جذب مخاطب انجام می‌گرفت را کمتر دیده‌ایم، چراکه روزنامه‌نگاران ما به سمت کار حرفه‌ای نرفته‌اند و تلاشی در جهت ارتقای سطح روزنامه‌نگاری نکرده‌اند، یعنی به آنچه داشتند قناعت کردند و حاصل آن هم بی‌رغبتی مخاطبان به مطبوعات و رسانه‌ها شد.
درحال حاضر مردم نقش و مسائل زندگی‌شان را در رسانه‌های ما پیدا نمی‌کنند، فکر می‌کنند رسانه‌ها با مشکلات آنها بیگانه‌اند، در نتیجه از خواندن و پیگیری مطالب دست می‌کشند و به سراغ رسانه‌ها نمی‌روند.
به تبع نتیجه این بی‌رونقی به خطر افتادن حیات رسانه‌هاست، خطری که امنیت شغلی #روزنامه‌نگاران را در وهله اول تهدید می‌کند.
کار روزنامه‌نگاری در سال‌های دور در کشور ما یک کار داوطلبانه بود، کسی برای امرار معاش یا تأمین مخارج زندگی این شغل را انتخاب نمی‌کرد، اما در سال‌های اخیر کسی که مدرکی می‌گیرد و نمی‌تواند شغلی پیدا کند به سراغ تحریریه‌ها می‌آید، درحالی‌که تحریریه جای باهوش‌ترین، زرنگ‌ترین و منتقد‌ترین افراد است، اما هم‌اکنون عکس این موضوع را شاهد هستیم.
بنابراین در حال حاضر بهترین فرصت است تا توصیه‌ای برای ادامه حیات رسانه‌ها داشته باشم، روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ما باید تلاش کنند خودشان را بالا بکشند و اجازه ندهند چراغ تحریریه‌ها در هر شرایطی ولو سخت‌تر از امروز، خاموش شود.
روزنامه نگاران باید همه توان خود را به‌کار بگیرند تا این حرفه باقی بماند و بویژه فرهنگ روزنامه‌نگاری مکتوب از میان نرود، قناعت را سرلوحه کار خود قرار دهند و سختی‌های زندگی را با قناعت پشت سر بگذارند، به‌طور حتم هم‌اکنون وظیفه سنگین‌تری بر‌عهده دارند.
روزنامه ایران ۱۹ مرداد ۹۹
|
||||
