کتاب: اصول مَردُمداری
نویسنده: احمد یحیایی ایله‌ای
انتشارات: کارگزار روابط‌عمومی
نوبت انتشار: اول/1404
مرکز پخش: ستارخان- نبش باقرخان- پ 131- واحد4
تلفن پخش: 09121938419-66943670
وب سایت: www.shara.ir- www.kpri.ir
فهرست مطالب
پیشگفتار
بخش اول
فصل اول: مَردُمداری چیست؟
ارتباطات اخلاقی
مَردُمداری چیست؟
مَردُمدار کیست؟
ارزش‌های بنیادین مَردُمداری
سرمایه اجتماعی؛ محصول نهایی مَردُمداری
مَردُمداری خودتان را ارزیابی کنید
فصل دوم: مَردُمداری فلسفه روابط‌عمومی
چرا مردم مهم هستند؟
کار روابط‌عمومی چیست؟
مَردُمداری فلسفه روابط‌عمومی
راهبردهای اولویت‌دار مَردُمداری
اصول اخلاقی روابط‌عمومی (IPRA)
فصل سوم: مَردُمداری و حکومت‌داری
بخش دوم
فصل چهارم: مَردُمداری از دیدگاه امام علی (ع)
مَردُمداری در اسلام
مثلث ارتباطات انسانی
مفاهیم ارتباطی در نهج‌البلاغه
مدل مَردُمداری بر مبنای مفاهیم نهج‌البلاغه
نتیجه‌گیری
خلاصه فرمان مالک اشتر
فصل پنجم: مَردُمداری از دیدگاه فردوسی توسی
اصول مَردُمداری از دیدگاه فردوسی توسی
فصل ششم: مَردُمداری از دیدگاه ناصرخسرو قبادیانی
مردم چه کسانی است؟
مَردمُدار چه کسی است؟
مَردُمداری چگونه باشد؟
اصول مَردُمداری از دیدگاه ناصرخسرو قبادیانی
فصل هفتم: مَردُمداری از دیدگاه مولوی بلخی
مردم و مَردمُداری
اصول مَردُمداری از دیدگاه مولوی بلخی
فصل هشتم: مَردُمداری از دیدگاه سعدی شیرازی
اصول مَردُمداری از دیدگاه سعدی شیرازی
خلاصه رساله نصیحه‌الملوک
منابع و مآخذ
پیشگفتار
برداشت اول از مَردُمداری
برداشت اول از مَردُمداری به‌معنای عام آن است که بر مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی تاکید دارد. بر اینکه کیفیت کار کردن و زندگی یک فرد با مردم چه کیفیتی دارد. در چنین سطحی مَردمُداری به‌عنوان یک مرام مطرح است که فضیلت‌های اخلاقی، مهارت‌های ارتباطی و چگونگی رفتار اجتماعی انسان را دربر می‌گیرد.
در واقع هنگامی‌که یک‌فرد دارای فضیلت‌های اخلاقی و بهطور خاص فضیلت‌های راستگویی (صداقت) و فروتنی (تواضع) است؛ شنونده خوبی است، انعطاف‌پذیری، انتقادپذیری و سازگاری اجتماعی دارد و در روابط‌اجتماعی و بین‌فردی به حقوق عمومی دیگران احترام می‌گذارد مَردمُدار است و دیگران او را به‌عنوان فردی مَردمُدار می‌شناسند. به زبانی دیگر در این برداشت: مَردمُداری هنر دوست داشتن مردم است و مَردمُدار کسی است که هوای حال مردم را دارد.
برداشت دوم از مَردُمداری
برداشت دوم از مَردُمداری مرتبط با حرفه روابط‌عمومی است. در این برداشت مردمداری را معادل فارسی روابط‌عمومی می‌داند (استاد گوئل کهن در کتابی با عنوان مردمداری این واژه را جایگزین روابط‌عمومی کرد) و تاکید دارد که روابط‌عمومی مدعی‌العموم است و مردم را در درون سازمان نمایندگی می‌کند (و البته وکیل مدافع سازمان). یعنی وظیفه ذاتی‌اش توجه و تاکید بر بهبود رفتار سازمانی با مردم و ارباب‌رجوع است. لذا بایستی گفت: مردم اولویت اول روابط‌عمومی‌های سالم است.
به‌معنایی دیگر و برمبنای ادبیات روابط‌عمومی؛ مَردُمداری فلسفه روابط‌عمومی است و روابط‌عمومی سنگ بنایی برای تحقق مَردُمداری در سازمان است.
متاسفانه بایستی اذعان کرد که مَردُمداری در روابط‌عمومی‌های ایران تاکنون درک نشده است و روابط‌عمومی‌ها از بزرگترین آسیب یا انحراف حرفه‌ای یعنی ابزارشدن تبلیغاتی در همه گونه‌های تبلیغاتی از جمله؛ تبلیغات سیاسی (خبررسان)، تبلیغات مذهبی (مناسبت‌گرایی) و تبلیغات تجاری (تیزر و امثالهم) رنج می‌برد. لذا نقش و کارکرد روابط‌عمومی‌ها تغییر کرده، نقش مردم فراموش‌شده، فاصله مردم و سازمان‌ها بیشتر شده و اعتماد عمومی و بالطبع آن سرمایه اجتماعی که مبنای توسعه اجتماعی و اقتصادی محسوب می‌شود به‌شدت کاهش یافته است.
برداشت سوم از مَردُمداری
برداشت سوم از مَردُمداری به کیفیت رفتار حاکمیت با مردم تمرکز دارد. موضوعی که قدمت آن به دوران متعالی فلسفه در یونان برمیگردد؛ آرمان‌شهر افلاطون.
آرمان‌شهر یا ناکجاآباد یا مدینه فاضله یا شهر عدالت؛ موضوعی است که در تاریخ اندیشه‌های بشری دارای اهمیت فوق‌العاده‌ای بوده است و جایگاه خاصی دارد؛ مدینه فاضله ابونصر فارابی، انسان کامل نسفی، سیاست‌نامه خواجه نظام‌الملک، فلاسفه قرن هفدهم و هجدهم اروپا، مانیفست شهریار ماکیاولی و امثالهم بر کیفیت اثرگذاری حکومت و رهبران بر زندگی مردم اندیشیده و نظریات ارزشمندی ارایه کرده‌اند.
در این کتاب از دیدگاه پنج شخصیت ارزشمند تاریخی دنیای اسلام، مَردُمداری تجزیه و تحلیل و تبیین شده است؛ امام علی(ع)، فردوسی، ناصرخسرو، مولوی و سعدی.
در اینجا لازم است یادآوری شود که اندیشه‌های اجتماعی و سیاسی ایران طی قرون متمادی در قالب ادبیات و شعر پنهان شده است و متاسفانه این نظریات ارزشمند عموما مورد توجه نبوده اند.
• امام علی(ع) خطاب به زمامداران می‌گوید: اگر همت والای اصلاح مردم را در سر داری از خودت آغاز کن. زیرا پرداختن به اصلاح دیگران در حالی‌که خود فاسد باشی بزرگترین عیب است. (نهج‌البلاغه)
• شاهنامه فردوسی کتابی بی‌نظیر است که پنج قرن پیش از «شهریار» ماکیاولی درباره آداب رفتاری شاهان و شهریاران نگارش شده است. اما کمتر از ابعاد دیگر از جمله شهریاری حاکمان و مَردُمداری موردتوجه و بررسی قرار گرفته است.
جهان یادگارست و ما رفتنی
به گیتی نماند به جز مَردُمی
• ناصرخسرو معتقد است که مردم آزار و ستمکار، مَردُمدار نیست و بر این باور است که با عقلانیت و خردورزی در سایه تعلیم انسان کامل (نماینده خداوند) است که مَردُمداری محقق می‌گردد.
گرگ است نیست مردم آن کس که دادگر نیست
برتر ز داد و دانش اندر جهان اثر نیست
• اندیشه‌های ناب و خالص مولوی، بیشتر معطوف به فضیلت‌های باطنی و اعمال درونی و اخلاقی است که بایستی از ولی خدا آموخته شود و تاکید می‌کند که: هر چه بکاری همان می‌دروی. پس مَردُمی و نیکی بکار که عاقبت نیکی درو کُنی.
جُو بکاری بَر نیاید گندُمی
مَردُمی جُو مَردُمی جُو مَردُمی
• حکیم سخن و استاد پند و اندرز؛ سعدی شیرازی، آموزگار مَردُمداری است. از نظر سعدی؛ پادشاه باید از ستم دوری کند، عادل باشد، بداندیش نباشد، مردم‌آزاری نکند، ستمکاران را از حکومت دور کند، کار را به کاردان بسپارد، پاسبان رعیت باشد، به ظالم و ستمگر رحم نکند و با خردمندان نشست و برخاست و مشاوره کند.
اگر خود بر دَرَد پیشانی پیل
نه مَرد است آنکه در وی مَردُمی نیست
امید است این کتاب دریچه‌ای را به‌سوی نور معرفت و مَردُمداری بگشاید و اندیشه و انگیزه ما را برای خدمت به مردم، توانا سازد. این کتاب تنها گشایش یک بحث است و جا دارد اهل تحقیق و تالیف بیشتر و بهتر دربار موضوع مَردُمداری تلاش و کوشش کنند تا کاستی‌های این متن برطرف گردد. انشاا…