بحران جهانی درگیری شغلی: چرا کارکنان دیگر انگیزه‌ای برای کار ندارند؟
در میان این نگرانی‌ها، نشانه‌هایی از امید نیز وجود دارد. ۵۱٪ از پاسخ‌دهندگان معتقدند اکنون زمان مناسبی برای یافتن شغل است.

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || مطالعه جهانی مؤسسه گالوپ (Gallup) که از آوریل تا دسامبر ۲۰۲۴ انجام شده، با تحلیل داده‌های بیش از ۲۲۷ هزار کارمند از سراسر جهان، تصویری جامع از مشارکت کارکنان، وضعیت رفاهی و احساس عمومی آن‌ها نسبت به محیط کار ارائه می‌دهد. این پژوهش نشان می‌دهد که بسیاری از کارکنان جهان نه‌تنها مشارکت فعالی در کار خود ندارند، بلکه از رفاه روانی و جسمی مناسبی نیز برخوردار نیستند؛ مسئله‌ای که می‌تواند به چالشی اساسی برای رهبران سازمان‌ها در سطح جهانی تبدیل شود.

تنها ۲۱٪ از کارکنان جهانی اعلام کرده‌اند که در محیط کار مشارکت فعال دارند. در مقابل، ۶۲٪ از کارکنان درگیر کار نیستند و ۱۷٪ نیز به‌طور فعال بی‌انگیزه‌اند. این آمار نشان می‌دهد که اکثریت نیروی کار در جهان یا از کار خود دل‌زده‌اند یا احساس تعلقی به محل کار ندارند. همچنین، ۵۸٪ از شرکت‌کنندگان عنوان کرده‌اند که در زندگی شخصی خود دچار دشواری هستند، در حالی‌که تنها ۳۳٪ وضعیت مطلوبی داشته و ۹٪ نیز در رنج‌اند. اکثر کارکنان گفته‌اند که کار نقش تعیین‌کننده‌ای در ارزیابی کلی آن‌ها از کیفیت زندگی ایفا می‌کند.

از سوی دیگر، گزارش‌ها نشان می‌دهد که ۴۰٪ از کارکنان در سطح جهان احساس استرس دارند. این آمار در برخی مناطق به شکل قابل توجهی بالاتر است: ایالات متحده و کانادا با ۵۰٪، استرالیا و نیوزیلند با ۴۹٪ و شرق آسیا با ۴۸٪. این داده‌ها بیانگر آن است که حتی در کشورهای توسعه‌یافته نیز استرس شغلی به یک بحران پنهان تبدیل شده است.

با این حال، در میان این نگرانی‌ها، نشانه‌هایی از امید نیز وجود دارد. ۵۱٪ از پاسخ‌دهندگان معتقدند اکنون زمان مناسبی برای یافتن شغل است. این خوش‌بینی می‌تواند فرصت‌هایی برای بازسازی و بهبود فرهنگ سازمانی فراهم کند؛ به‌ویژه برای رهبران سازمان‌هایی که به دنبال افزایش بهره‌وری و ایجاد محیطی انسانی‌تر هستند.

چرا این یافته‌ها اهمیت دارد؟

اکثریت نیروی کار جهانی درگیر نیستند و این مسئله نیاز به تحول رهبری، ارتقای فرهنگ سازمانی و حمایت واقعی از رفاه کارکنان را پررنگ‌تر از همیشه نشان می‌دهد. برای آنکه سازمان‌ها بتوانند در شرایط ناپایدار اقتصادی و اجتماعی تاب‌آور باشند، باید به سرمایه انسانی خود به‌عنوان محور توسعه و پایداری بنگرند. بهبود مشارکت شغلی و حمایت از سلامت روانی و جسمی کارکنان، دیگر یک انتخاب نیست؛ بلکه ضرورتی حیاتی برای بقا و موفقیت سازمان‌هاست.

نویسنده: مرکز تحقیقات ارتباطات سازمانی | منبع: Gallup | تاریخ انتشار: ۲۰ مه ۲۰۲۵

#روابط_عمومی_در_متن

#سال_هوش_مصنوعی

انتهای پیام/