اظهاراتی که در تاریخ ثبت خواهد شد ـ من رئیس جمهور عراق هستم

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– یکم ژوئیه 2004 ، طبق برنامه اعلام شده از قبل، صدام حسین و 11 تن دستیارانش را با هلی کوپتر از محلی نامعلوم به نقطه ای نزدیکتر منتقل کردند و سپس با اتوبوس زره پوش و اسکورت نظامی به ساختمانی در «کمپ ویکتوری» واقع در استراحتگاه ییلاقی پیشین ریاست جمهوری عراق در حاشیه غربی بغداد که قرار بود در آنجا اتهامات وارده به آنان تفهیم شود منتقل ساختند. از این محل تا دسامبر 2011 نظامیان آمریکایی به عنوان قرارگاه استفاده می کردند و دفاتر دادگاههای نظامی آمریکا نیز در آنجا استقرار داشت. [در سال 2012 برخی از اعضای گروه مجاهدین خلق از اردوگاه اشرف به آنجا ـ کمپ ویکتوری ـ منتقل شده اند تا سازمان ملل ترتیب انتقال آن را به کشوری دیگر بدهد].
     طبق روال معمول در زندانهای آمریکا، به صدام و دستیارانش دستبند و پابند زده بودند. آنان لباسی را که در زندان می پوشیدند بر تن داشتند. در راهرو ساختمان، کت و شلوار و پیراهنی را که همان روز از یک مغازه معمولی بغداد خریداری شده بود بر تن صدام پوشاندند؛ دستبند و پابند او را بازکردند و وارد اطاق تفهیم اتهام ساختند. صدام روی صندلی که برایش تعیین شده بود نشست و آماده شنیدن پرسشهای متصدی جلسه اصطلاحا «هیرینگ» شد که مردی جوان بود و اورا قاضی جلسه مقدماتی صدا می کردند.
    در این جلسه، متهم ردیف یکم خودرا صدام حسین عبدالمجید رئیس جمهوری عراق معرفی کرد و کاخ سفید واشنگتن را متهم کرد که این تئاتر را ترتیب و «هیرینگ» را تشکیل داده است.
    صدام افزود: “شما می دانید که همه این، نمایشی است که بوشِ … ترتیب داده تا به او در انتخابات قریب الوقوع (نوامبر 2004) کمک تبلیغاتی کند. بوش دستور حمله نظامی و اشغال عراق را به نیروهایش داد و او (بوش) و همدستانش متهمند که عراقی ها را به این روز سیاه انداخته اند، نه من و همکارانم.”.
    صدام همچنین گفت: “نیروهایی که به این صورت عراق را اشغال کرده اند حق برکناری رئیس جمهوری قانونی آن را ندارند که از سوی مردم انتخاب شده است. من به عنوان رئیس جمهوری عراق مصونیت از تعقیب قضایی دارم، مگر این که طبق قانون اساسی عراق این مصونیت سلب شود.”.
    صدام که از همان آغاز پرسش و پاسخ به نظر می آمد کنترل کار را به دست گرفته به متصدی جوان جلسه «هیرینگ» که از او خواسته بود خودرا معرفی کند گفت که باید اورا رئیس جمهوری عراق خطاب کند زیرا که به اراده مردم عراق به این مقام دست یافته و به احترام ملت باید اورا این گونه خطاب کنند. صدام گفت که هرگونه رسیدگی قضایی باید طبق قوانین عراق (قوانین دوران حکومت وی) باشد نه دستورات نیروهای اشغالگر و دست نشاندگان آنان.
    صدام در اینجا به جای مخاطب، پرسشگر شد و از متصدی هیرینگ (مسئول قضایی تفهیم اتهامات) پرسید: آیا شما یک عراقی هستید که در اینجا نمایندگی نیروهای اشغالگر را برعهده گرفته اید؟. متصدی هیرینگ پاسخ داد که نماینده دستگاه قضایی عراق است. صدام گفت که نظام قضایی عراق همیشه نماینده اراده ملت بود؛ شما نباید طبق اراده و ضوابط و دستورالعمل نیروهای متجاوز عمل کنید، آنان به وطن ما تعرض کرده اند.
    سپس هفت اتهام وارده به صدام حسین خوانده شد از جمله، قتل رهبران مذهبی در سال 1974، قتل کُردهای بارزانی در 1983، بمباران شیمیایی کُردها در حلبچه در 1988 ، قتل مخالفان سیاسی در طول 30 سال قدرت، تصرف کویت در سال 1990، سرکوب خونین کُردها و شیعیان در 1991. اتهام صدام در مورد جنگ هشت ساله با ایران حذف شده بود.
     صدام در مورد تصرف کویت به دفاع از بازگرداندن افتخارات و احیاء حقوق تاریخی عراق و پس گرفتن آنها از؛ به گفته او «سگ ها» پرداخت و گفت که نیروهای مسلح عراق طبق تکالیفی که در قانون اساسی بر عهده آنان گذارده شده بود کویت را پس گرفتند. تعجب می کنم در حالی که همه می دانند کویت بخشی از عراق است، شما به عنوان یک عراقی مرا متهم به باز گرداندن کویت می کنید. نباید یک عراقی (اشاره به فردی که به او تفهیم اتهام می کرد) چنین سئوالی را از من بکند. باز گرداندن کویت به قلمرو عراق جنایت نبوده است؛ کویت گوشه ای از خاک عراق است و نیروهای ما در خاک خودشان عمل کردند و تجاوزی در کار نبود. متصدی هیرینگ به او تذکر داد که در یک سازمان قضایی به دیگران (سران کویت که صدام آنان را «سگ ها» خطاب کرده بود) اهانت نکند و اضافه کرد که او مراحل قضایی کار را طبق قانون انجام می دهد که صدام با صدایی رعد آسا گفت: قانون، کدام قانون؟، اتهام خیانت به من «مسخره» است.
    صدام در مقابل اتهام حمله شیمیایی به حلبچه گفت که او از طریق جراید از این عمل آگاه شد (جزئیات عملیات جبهه در دست رئیس جمهوری نیست، در دست افسران عملیاتی است).
    صدام (در آن زمان 67 ساله) در طول «هیرینگ» که کمتر از نیم ساعت بود مانند سابق استوار و پرخاشگر بود. وی در پایان کار، اوراق حاوی اتهامات را امضاء نکرد و مودبانه گفت که با اجازه شما، تا وکیلان و مشاوران قضایی ام حضور نداشته باشند و به من نگویند، چیزی را امضاء نخواهم کرد. (باید دانست که صدام در جوانی در مصر تحصیل علم حقوق کرده بود.).
    متصدی هیرینگ از صدام پرسید که آیا استطاعت گرفتن وکیل قضایی برای خود را دارد؟. صدام پاسخ داد: آمریکائیان گفته اند که من میلیونها دلار در بانکهای سویس پنهان کرده ام. با این گفته، چرا باید پول لازم برای گرفتن یک وکیل را نداشته باشم؟!.
    در شهر امان، زیاد الخساونه وکیلی که بانو ساجده همسر صدام برای او تعیین کرده است گفت که اشغالگران عراق و منصوبانشان حتی اجازه ندادند که او ـ وکیل صدام ـ در هیرینگ حضور داشته باشد که یک حق اساسی بوده است. زیاد الخساونه گفت دستگاه هیرینگ بغداد غیر قانونی بود؛ زیرا که بوسیله کسانی ترتیب یافته بود که مخلوق نیروهای اشغال کننده عراق هستند.
    به اظهار «دن راذر» گزارشگر ارشد وقت شبکه آمریکایی «سی بی اس» که به عراق دعوت شده بود و ناظر بر این هیرینگ بود، مقامات مربوط (آمریکایی ـ عراقی) مانع برداشتن عکس و فیلم توسط روزنامه نگاران از صدام، هنگام انتقال با لباس مورد استفاده در زندان و دستبند و پابند در راهرو ساختمان شده بودند و اگر هم عکسی بود سانسور کردند.
    شمار مشخصی از خبرنگاران اجازه ورود به محل هیرینگ یافته بودند و در میان آنان تنها یک خبرنگار عراقی به نام صادق رحمان (روزنامه الزمان) بود که اورا هم پیش از ورود صدام، از اطاق بیرون کردند، ولی یک عراقی که برای روزنامه شرق الاوسط لندن کار می کرد در اطاق باقی مانده بود!.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com