اخلاق در روابط‌عمومی
مرضیه منصوری فعال و کنشگر روابط‌عمومی . ارشد مطالعات گرایش فرهنگ و رسانه

تصویر: دال ای

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || در ابتدا تعریفی از کلمه اخلاق داریم. اخلاق جمع خُلْق و خُلُق است. این دو واژه در اصل به یک ریشه باز می‌گردد. خُلُق به معنای هیات و شکل و صورتی است که انسان با چشم می‌بیند و ُخلْق به معنای قوا و سجایا و صفات درونی است که با چشم دل دیده می‌شود.

در سالهای اخیر تمرکز بر اخلاق و رفتار حرفه‌ای از سوی سازمان‌ها به عنوان یک ضرورت درنظر گرفته شده است. پرداختن به وضعیت اخلاق حرفه‌ای در حوزه فعالیت‌های روابط‌عمومی که حیطه کاریشان دربردارنده عمل، احساسات، عواطف و در یک کلام افکارعمومی است و خود نشان از اهمیت والای روابط ‌عمومی دارد، از منظر درون و برون سازمانی، قابل بررسی و تامل است.

 اخلاق اداری به عنوان مجموعه‌ای از اصول و ارزش‌های اخلاقی در محیط کار شناخته می‌شود که تاثیرگذار بر رفتار کارمندان و مدیران است. این اصول از ارزش‌های اخلاقی و دینی نشات می‌گیرند و رفتارها و عملکرد در سازمان را تنظیم می‌کنند. مفاهیمی چون عدالت، صداقت، مسئولیتپذیری و امانت داری  از جمله اصول مهم اخلاق اداری هستند که در سازمان‌ها باید رعایت شوند. این اصول باعث ایجاد فضای سالم و پربار در محیط کار می‌شوند و به عنوان راهنمایی برای رفتار اخلاقی افراد شناخته می‌شوند.

رعایت اخلاق اداری باعث ایجاد اعتماد و اطمینان بین کارمندان و مدیران می‌شود و مزایای بسیاری برای سازمان به همراه دارد. این مزایا شامل کاهش فساد و سوء استفاده از قدرت، افزایش بهره‌وری و کارایی سازمان، و بهبود روابط بین سازمان و جامعه می‌شوند. مدیران و مسئولان و کارشناسان روابط‌عمومی نقش بسیار مهمی در ایجاد فرهنگ سازمانی مبتنی بر اخلاق دارند و با آموزش و ترویج اخلاق اداری، می‌توانند زمینه را برای رفتار اخلاقی کارمندان و مدیران پایه فراهم کنند و این اصول را به عنوان یک بخش اساسی از سازمان ترویج دهند.

اخلاق در روابط‌عمومی پایه و اساس ارائه واقعیت‌هاست. همانگونه که اخلاق از احساسات و باورهای فرد متأثر می‌شود تابعی از ارزش‌ها، هنجارها و قوانین حاکم بر جامعه هم هست. رعایت امانتداری، درستکاری، انصاف، حریم خصوصی افراد و وفاداری در قلب حرفه‌های ارتباطی قرار دارد و مسائلی چون تبعیض، بیعدالتی و تضییع حقوق دیگران و … پذیرفته نیست . لذا وجدان فردی همواره ناظر بر رفتار فردی است و مسئولیت اجتماعی نیز از طریق رسانهها اعمال می‌شود.

انواع رابطه اخلاقی در روابط‌عمومی به صورت خلاصه یادآور می‌شوم. در حرفه روابط‌عمومی 5 نوع رابطه اخلاقی وجود دارد که شامل:

 1- وظیفه نسبت به خود

2- وظیفه نسبت به مخاطب

 3- وظیفه نسبت به کارفرما

4- وظیفه نسبت به حرفه

5- وظیفه نسبت به جامعه

خصوصیات یه روابط‌عمومی سازمانی
1- راستی و درستی، امانت، شهامت، شجاعت، صبر و شکیبایی در گوش دادن، مردمداری، تواضع و فروتنی ، خوش برخوردی و اجتماعی بودن.

2- سازمان آگاهی – یا به بیان دیگر ، داشتن آشنایی کامل با سازمان محل اشتغال، یک ضرورت گریزناپذیر برای کارشناس روابط‌عمومی محسوب می‌شود.

3- جامعه آگاهی – کارشناسان روابط‌عمومی بایستی با جریانها و تحولات جامعه در ابعاد ملی و بینالمللی آشنایی کامل داشته باشند و بتوانند نیازهای جدید جامعه را شناخته و در فعالیت‌های خود به آنها توجه کنند. مکمل این اطللاعات، داشتن آگاهیهای روز است.

4- نوآوری و خلاقیت – منظور از خلاقیت، خلق ایده نو است. برای خلاق بودن، جذب اطلاعات، بینش، سختکوشی و توجه به حل مسائل لازم است.

 موضوع برای خلاقیت و نوآوری لازم است1 – شرایط لازم و 2 – فضای موجود هم بسیار مهم است. کارشناس روابط‌عمومی یا باید خلاق باشند و یا نو آور و نیاز به نوآوری در روابط‌عمومی بیش از سایر مشاغل و حرفه ها وجود دارد. چرا که مردم پیام های جدید را بهتر از پیام ها و قالب‌های کلیشه ای جذب می کنند. پس داشتن علم و دانش تخصصی روابط‌عمومی و اطلاعات در باره جامعه یا سازمان، تکنیک های تخصصی روابط‌عمومی، ذهن خلاق و … روابط‌عمومی را قادر می سازد در روابط خود با مردم و یا مدد رسانی به مدیریت از قابلیت های بیشتری بهره مند شوند.

یک روابط‌عمومی کارآمد برای سلامت حرفه ای خود ناگزیر از رعایت اصول اخلاق حرفه ای روابط‌عمومی و تدوین آیین نامه های رفتاری در روابط‌عمومی است. در یادداشت بعد آیین نامه رفتار و اخلاق را یادآور می شوم.


انتهای پیام/