شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در کنار تنگناها، مسایل و حتی بحران‌های درهم تنیده اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، ایران اکنون گرفتار مسأله بنیادین‌تری است که کمتر به آن توجه می‌شود: اختلال ارتباطی. این اختلال نه فقط یک مشکل ناظر به افکار عمومی بلکه منشأ بسیاری از بی‌اثری‌ها و ناکارآمدی‌های اجرایی و سوءتفاهم‌های سیاسی و اجتماعی است. حاکمیت و جامعه‌ای که در آن ارتباط‌ها گسسته یا معیوب شده باشند، نمی‌توانند خود را ببینند، بشنوند و درباره سرنوشت خویش گفت‌وگو کنند.
ریشه بسیاری از سیاست‌های نادرست و تصمیم‌های کوتاه‌مدت نیز در همین ناترازی ارتباطی نهفته است. فقدان گفت‌وگوی واقعی میان سیاست‌گذار و جامعه، سیاست را از عقلانیت و آینده‌نگری تهی می‌کند. وقتی سیاست‌گذار و مجری نمی‌شنوند، مردم نیز دیگر نمی‌خواهند سخن بگویند. این چرخه سکوت و بی‌اعتمادی، خطرناک‌ترین شکل فرسایش اجتماعی است. اما راه برون‌رفت از این وضعیت هم در خود ارتباط نهفته است. گفت‌وگو فقط ابزار حل اختلاف نیست بلکه روش بقای یک جامعه زنده است.
اگر بخواهیم از تنگنای کنونی بیرون بیاییم باید نظام ارتباطی جامعه و نظام حاکمیت را بازسازی کنیم؛ نه صرفا در سطح رسانه‌ها بلکه در شیوه حکمرانی، تصمیم‌سازی و مشارکت عمومی. چند راهبرد در این فرآیند درخور توجه است:
1 بازگشت به گفت‌وگوی ملی؛ به رسمیت شناختن تکثر و شنیدن صداهای ناهم‌ساز.
2 اعتمادسازی از طریق شفافیت و پاسخ‌گویی؛ چون اعتماد نتیجه گفت‌وگوی صادقانه است نه وعده‌های تکراری.
3 تقویت نهادهای میانجی مانند دانشگاه‌ها، رسانه‌های مستقل و نهادهای مدنی و احزاب سیاسی که می‌توانند پلی میان جامعه و حکومت باشند.
پس اختلال ارتباطی، مسأله جدی اکنون ماست. اگر آن را به رسمیت بشناسیم و به جای انکار به درمانش بیندیشیم، می‌تواند آغاز بازسازی اجتماعی و سیاسی ایران باشد؛ آغازی که در آن، تدبیر بار دیگر جای آینده مه‌آلود را بگیرد.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.
انتهای پیام/