به بهانه درگذشت صاحب يك صداي مشهور
چه كسي گفت “اين صداي انقلاب ملت ايران است”؟
” اينجا تهران است. صداي راستين ملت ايران. صداي انقلاب…”
شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- اين جمله آشنا براي همه آنان كه لحظه پيروزي انقلاب اسلامي ايران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ را درك كرده اند يا بعدتر اين صدا را در فيلم هاي مستند شنيده اند خاطره انگيز است. اما درباره صاحب صدا روايت هاي مختلفي وجود دارد.
[اگر اين پرسش پديد آمده كه چرا در پايان آذرماه سراغ مناسبتي رفته ايم كه به قاعده در ماه بهمن بايد بحث آن پيش آيد به اندكي تامل توصيه مي كنيم تا پاسخ اين پرسش هم روشن شود.]
روايت نخست اين است كه صداي مرحوم شيخ فضل الله محلاتي است. روايت دوم اما دو سال پيش در مقدمه گفت و گوي يك روزنامه با علي مطهري – به بهانه فهرست”صداي ملت” در انتخابات مجلس شوراي اسلامي- نشست. آنجا كه ادعا شد اول بار صداي علي مطهري بود كه بعد از پيروزي انقلاب از راديو پخش شد و گفت: اين صداي انقلاب اسلامي ايران است.
روايت سومي هم هست كه بهانه اين گفتاراست و دليل يادكرد در روزهاي پاياني آذربه جاي بهمن.
ماجرا از اين قرار است كه كاركنان سازمان راديو وتلويزيون ملي ايران در اعتصاب بودند و ۲۲ بهمن آخرين گوينده باقي مانده كه ظاهرا تقي رحماني بود نواري مي گذارد و ساختمان راديو را ترك مي كند. اعتصابيون اما باز مي گردند و پس از كسب تكليف از آيت الله طالقاني، يكي از آنان به نام احمد كسيلا – شاعر و مجري و گوينده برنامه هاي ادبي- پشت ميكروفون مي رود و بعد از ظهر همان روز تاريخي اعلام مي كند:”اينجا تهران است. صداي راستين ملت ايران. صداي انقلاب. امروز به همت مردانه ملت، آخرين دژهاي استبداد فروريخت. يكي از اين آخرين ها همين راديو بود؛ صداي واقعي استبداد. ملت به ما نيرو داد و راه مان را هموار كرد تا بتوانيم همچون پاره اي كوچك از پيكر عظيم مردم صداي راستين انقلاب را به گوش ها برسانيم.”
با اين حال اين حكايت به اينجا ختم نمي شود. چرا كه حجت الاسلام شيخ فضل الله محلاتي( هم او كه بعدها نماينده امام در سپاه شد) نيز به همراه دكتر فريدون سحابي ( پسر دكتر يدالله و برادر عزت الله سحابي) راهي يكي از ايستگاه هاي راديو بودند: ايستگاه راديو در نزديكي چهارراه سيد خندان مشهور به ايستگاه بي سيم. يك متخصص مخابرات نيز همراه آنان بود ويك ساعت پس از پخش آن صدا اين ايستگاه در اختيار آنان قرار گرفته بود تا اين بار حجت الاسلام محلاتي بگويد: ” بسم الله الرحمن الرحيم. اين صداي انقلاب اسلامي ايران است” و تا شب به همراه فريدون سحابي يكي مي گفت و ديگري مي نوشت و گاهي به عكس.
آن سو تر هم احمد كسيلا با اصغر واقدي گفت و گو مي كردند و هر دو ذوق زده بودند.
صاحب آن صداي اوليه – احمد كسيلا- يك ماه پيش در تهران درگذشت اما هيچ گاه راديو صداي او را پخش نكرد.
بر اين پايه مي توان گفت روايت شهيد محلاتي كه گفته است او اول بار اعلام كرد ” اين صداي انقلاب اسلامي ايران است” نيز درست است اما نه از محل اصلي راديو و اين روايت كه نخستين اعلام كننده ” اين صداي راستين ملت ايران است” نيز درست است و نزديك به يك ساعت تقدم زماني دارد و از مركز راديو پخش شده. ( حكايت تلويزيون و اولين گوينده پس از پيروزي انقلاب -علي حسيني- البته داستان ديگري دارد و اين گفتار درباره راديو است)
احمد كسيلا متولد ۳۰ دي ۱۳۱۸ بود و بيشتر به عنوان نويسنده و شاعر شناخته مي شد تا گوينده و خود نيز چنين مي پسنديد. او در ۱۸ آبان ۱۳۹۲ در پي سكته مغزي درگذشت. از نويسندگان حال حاضر كه با او رفاقت و ارتباط داشته و خود روزنامه نگاري بازنشسته اما همچنان در حال نوشتن است علي اصغر شيرزادي است كه با نقل اين خاطره چندان كه اقتضاي تاريخ معاصر ايران است سخن گفته تا اين نكته پنهان نماند.
منبع: عصرايران