شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– چند سال پیش مؤسسه بین‌المللی “شرایط کار در خارج” (ئی سی ای ECA) استاندارد زندگی در ۲۵۴ شهر بزرگ جهان را بررسی کرده بود که بر همین اساس شهرهای برن و کپنهاک بر سکوی نخست ایستادند. بغداد آخرین رتبه را گرفت و تهران تنها ۲۳ رده از بغداد جلوتر بود.
این مؤسسه‌ی هر سال استاندارد زندگی در شهرهایی را که بازرگانان و نمایندگان شرکت‌های بین‌المللی به آنها رفت‌وآمد دارند، زیر ذره‌بین قرار می‌دهد. هدف این پژوهش، کمک به شرکت‌ها و مؤسسه‌هایی است که نمایندگان خود را به این شهرها می‌فرستند. آنها می‌توانند بر اساس یافته‌های این مؤسسه، حقوق ومزایای کارکنان خود را تعیین کنند.
در آن پژوهش‌ها شرایط زندگی بازگانان و نمایندگان شرکت‌ها، هم در محل اقامت خودشان و هم در شهرهایی که آنها موقتا برای کار در آنها زندگی می‌کردند در نظر گرفته می‌شد. مثلا برای بسیاری از بازرگانان آسیایی، سنگاپور محبوب‌ترین محل هم برای کار و هم برای زندگی بود، در صورتی که بیشتر بازرگانان اروپایی به این شهرچندان علاقه‌ا‌ی نداشتند. در حالیکه تاسیسات زیربنایی عالی، بهداشت و درمان درجه‌ی یک، آلودگی هوای بسیار کم، آمار پایین بزهکاری و یک فضای چند فرهنگی مطلوب؛ همه‌ی این عوامل شهر برن و کپنهاک را نزد بازرگانان محبوب کرده بود.
در آن زمان این دو شهر مشترکاً مقام نخست را کسب کردند. در آخر این رده بندی، کابل به چشم می‌خورد و علت این امر نیز، ناامنی این شهر بود. البته بر اساس نتایج این پژوهش، کراچی پاکستان و پیونگ یانگ، پایتخت کره‌ی شمالی، خیلی بهتر از بغداد و کابل نبودند. همچنین از آلمان شش شهر انتخاب شده بودند، که شامل برلین، بن، دوسلدورف، فرانکفورت، مونیخ و هامبورگ بودند، که هم اینک هم، این شهرها در میان بهترین شهرهای جهان هستند.
بر اساس پژوهش “ئی سی ای” شهرهای بن، دوسلدورف و فرانکفورت بالاترین استاندارد زندگی را در خود آلمان دارند. پس از آنها مونیخ، هامبورگ و برلین قرار گرفته‌اند. شهرهای آلمان در مقایسه با بسیاری از شهرهای معروف اروپایی، مانند رم، لندن، استکهلم و پاریس وضعیت بهتری دارند.
به اعتقاد پژوهشگران “ئی سی ای” در میان شهرهای اروپای شرقی، استاندارد زندگی در لوبلیانا، پایتخت اسلوانی و زاگرب پایتخت کرواسی بالاتر از بقیه شهرها بود. از نظر “امنیت شخصی” و “کیفیت هوا”، می‌توان گفت که شهرهای روسیه و سنت‌پترزبورگ در مقیاس اروپایی “رفوزه” شدند و کماکان، محبوب‌ترین شهر آسیایی نزد بازرگانان کشورهای گوناگون، سنگاپور بود. یوکوهاما و هنگ کنگ هم برای آنها شهرهای مطلوبی بود.
آلودگی هوا در دهلی نو و پکن باعث شده بود که این بازرگانان و نمایندگان شرکت‌های بین‌المللی با رغبت کمتری به این شهرها سفر کنند، چون اصولا بازرگانان، وضعیت بهداشت و سلامتی را در آسیا نامناسب می‌دانند. در آن بیانیه مطبوعاتی نامی از تهران نبود! و وقتی سوال شده بود که چرا نام تهران در میان شهرهای برتر نیست؟ پاسخ این بود که: «تفاوت فرهنگی، تعداد کم خارجیان، جاده‌ها و تاسیسات زیربنایی بد، کمبود رسانه‌های بین‌المللی باکیفیت، نبود امکانات برای گذراندن وقت آزاد و مشکل زبانی از جمله معضلاتی هستند که تهران را به پایین جدول سوق داده است.
در آن گزارش آمده بود که، قاره‌ی آفریقا در مجموع برای بازرگانان و نمایندگان شرکت‌های بین‌المللی زیاد جذاب نیست و علت این امر هم، معضلات اجتماعی و امنیت شخصی ذکر شده بود. شهر تونس که در فهرست مؤسسه‌ی “ئی سی ای” رده‌ی ۷۹ را به خود اختصاص داده بود، محبوب‌ترین شهر آفریقایی نامیده شده و پس از آن کیپ تاون و ژوهانسبورگ قرار گرفته بود.
همینطور، برای بازرگانان اروپایی، ونکوور کانادا مجبوب‌ترین شهر آمریکای شمالی بود و علاوه بر ونکوور، پیشنهاد شده بود که به دو شهر دیگر کانادا، تورنتو و اوتاوا هم بازرگانان با رغبت سفر کنند. بوستون آمریکا در مقایسه‌ی بین‌المللی رتبه‌ی ۳۲ را کسب کرده بود و مهم‌ترین معضل در رابطه با آمریکای جنوبی، کیفیت بد هوا بود. مثلا شهر مکزیکوسیتی به دلیل آلودگی بیش از حد هوا در رده‌ی ۱۳۴ قرار گرفته بود. معضل دیگر “امنیت شخصی” است که باعث شده بود، سائو پاولو و ریودوژانیرو بطور مشترک رتبه‌ی ۱۲۴ را کسب کنند.
پروین خدادادی حدادان/ دانشجوی دکتری ارتباطات
|
||||
