سال ۲۰۲۵ برای روابطعمومی، سال بازگشت به انسان بود. در میان فشارهای کاری، عدمقطعیتها و تحولات سریع، آنچه بیش از هر چیز معنا آفرید، رفتار حرفهای مبتنی بر همدلی و حمایت متقابل بود.
قدردانی از همکاران، نه یک حرکت نمادین، بلکه نشانه بلوغ حرفهای روابطعمومی است؛ بلوغی که پایداری، اعتماد و اعتبار این صنعت را تضمین میکند.
نویسنده: الیزابت جایلز
تاریخ انتشار: ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵
منبع: وبسایت پیآر مومنت – نشریه تخصصی روابطعمومی
در آستانه پایان سال ۲۰۲۵، زمانی که صنعت روابطعمومی آماده عبور از یک سال پرشتاب دیگر میشود، فرصتی کوتاه برای تأمل و مکث ضروری به نظر میرسد. دنیای روابطعمومی معمولاً با ضرباهنگ تند، تصمیمهای پرریسک و دستاوردهای فوری شناخته میشود، اما موتور واقعی این صنعت، شبکهای از روابط انسانی و حرفهای است که در پشت صحنه، بار سنگین فشارها را به دوش میکشد.
در همین چارچوب، این یادداشت جشنگونه، تلاشی است برای قدردانی آگاهانه از افرادی که با رفتار انسانی، حمایت حرفهای و مسئولیتپذیری اخلاقی، سال ۲۰۲۵ را برای همکاران خود قابلتحملتر و حتی الهامبخشتر کردند. پیش از آنکه پیامهای «خارج از دفتر» به زبان غالب ارتباطات کاری بدل شود، مکثی کوتاه برای گفتن «سپاسگزارم» میتواند معنای عمیقی داشته باشد.
در این روایت، متخصصان روابطعمومی از پشت میزها و داشبوردهای کاری فاصله گرفتند و از همکارانی گفتند که در بزنگاههای دشوار، نقش تکیهگاه را ایفا کردند. روایتهایی از مدیرانی که شنیدن را بر قضاوت ترجیح دادند، همکارانی که در شرایط فرسودگی و بحرانهای شخصی، همچنان به کیفیت حرفهای پایبند ماندند و تیمهایی که مفهوم همدلی را از شعار به عمل تبدیل کردند.
این داستانها نشان میدهد که سرمایه واقعی روابطعمومی نه ابزارها، نه فناوریها و نه حتی کمپینها، بلکه انسانهایی هستند که با رفتار حرفهای خود، اعتماد، امنیت روانی و رشد جمعی را ممکن میسازند. قدردانی از این افراد، صرفاً یک حرکت احساسی نیست، بلکه بازتعریف یک ارزش بنیادین در حرفه روابطعمومی است؛ ارزشی که بدون آن، هیچ دستاورد پایداری شکل نخواهد گرفت.