شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا) || تانی در حال گشودن مسیری است که در آن «صدا» به رابط اصلی تعامل انسان با فناوری تبدیل میشود. او بر یک نکته اساسی تأکید میکند: کیبورد هیچگاه قرار نبود یک راهحل بلندمدت باشد. همانطور که یادآوری میکند، ۷۰۰ میلیون نفر در جهان دچار نارساخوانی هستند؛ برای این افراد، «استفاده از فناوری یعنی تایپ کردن» ـ یعنی دقیقاً همان کاری که برایشان دشوارترین است.
میلیونها نفر دیگر با پارکینسون، ALS یا چالشهای حرکتی نمیتوانند تایپ کنند. سالمندان با دو انگشت روی کیبورد ضربه میزنند. حتی تایپیستهای سریع نیز ذهن خود را مجبور میکنند با ابزاری کار کنند که قدیمی و نامتناسب با نیازهای امروز است.
بسیاری تصور میکنند حرکت بهسوی «صدا» فقط بهدلیل سرعت بیشتر آن است، اما رابطهای صوتی بسیار فراتر از صرفهجویی در زمان عمل میکنند. تایپ کردن ذهن را به حالت تکهتکه و خودویرایشی میبرد. هر جمله تبدیل میشود به رشتهای از توقفهای ریز: این را اصلاح کن, آن را جابهجا کن, آن عبارت را دوباره بنویس, آن ویرگول را چک کن. در مقابل، صحبت کردن اجازه میدهد ایده بهصورت یکپارچه، پیوسته و کامل بیرون بیاید. تانی میگوید: «هرچه در ذهنت هست بگو، بقیهاش با من.»
قدرت Wispr Flow در همینجاست؛ در کمتر از نیم ثانیه، گفتوگوی خام شما را به نثر صیقلخورده تبدیل میکند و کاربر معمولی بدون حتی یکبار خواندن دوباره، دکمه ارسال را میزند. این همان جایی است که اعتماد، تقریباً بهصورت آنی شکل میگیرد. آثار رفتاری نیز چشمگیرند: تیمهای فروش انسانیتر صحبت میکنند، کارکنان خدمات مشتری گرمتر میشوند و کسانی که «تایپ بد» دارند ناگهان تبدیل به ارتباطگرانی شفاف و خوشبیان میشوند.
اما شاید جالبترین نکتهای که تانی مطرح میکند این باشد که «صدا» ما را مجبور میکند خودِ سختافزار را دوباره تصور کنیم. دستگاههای امروزی برای صفحهنمایش، کیبورد و اپلیکیشن طراحی شدهاند. آنها فرض میکنند کامپیوتر چیزی است که باید پشت آن نشست و به یک مستطیل خیره شد. اما در جهانی بومزادِ هوش مصنوعی، رابطها میتوانند بر اساس شنود محیطی، شناخت لحظهای، درک زمینه و تعامل پیوسته عمل کنند؛ شبیه گفتوگو با یک «مغز دوم».
اگر این تصور درست باشد، «صدا» فقط پردهافتتاحیه یک تحول عمیقتر است: گذار از محاسبات مبتنی بر صفحهنمایش به جهانی که در آن فناوری در پسزمینه محو میشود و توجه انسان دوباره به پیشزمینه بازمیگردد. جهانی که در آن هنگام راهرفتن در شهر، سر بالا میگیریم نه پایین. جهانی که در آن هوش مصنوعی بهجای خرد کردن تمرکز، آن را تقویت میکند.
دیدگاه تانی فقط به این دلیل رادیکال بهنظر میرسد که ما بیش از حد در «عصر کیبورد» زندگی کردهایم. تفکر خارج از چارچوب او کمک میکند سرانجام «فراتر از جعبه» فکر کنیم ـ همان صفحهای که تقریباً تمام عمر، تعاملات دیجیتال ما پشت آن شکل گرفته است. و وقتی میبینیم چه چیزهایی ممکن میشود، این تحول کمتر شبیه داستان علمیتخیلی و بیشتر شبیه اصلاحی است که دیرهنگام از راه رسیده است.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمانهای مختلف، میتوانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.
انتهای پیام/