«نئو» وارد عصر «رباتیک شلخته» می‌شود؛ بپذیرید که ربات خانگی‌تان افتضاح است!
ربات نئو محصولی از شرکت ۱X Technologies، بیش از آن‌که نماد آینده هوش مصنوعی باشد، آینه‌ای از واقعیت امروز رباتیک خانگی است: فناوری‌ای ناپخته، گران و پر از نقص که کاربرانش، هم مشتری‌اند و هم منبع داده.

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || شرکت کمترشناخته‌شده‌ی ۱X Technologies با انتشار ویدیویی ۱۰ دقیقه‌ای از ربات خانگی جدید خود به نام نئو (Neo)، قصد داشت انقلابی در رباتیک خانگی ایجاد کند. اما آنچه رخ داد، نه تحسین عمومی بلکه شوک و خنده کاربران اینترنت بود.

همان‌طور که گزارش وال‌استریت ژورنال نیز تأیید کرده، نئو برخلاف ظاهر هوشمند و جذابش، یک ربات انسان‌نما با هوش مصنوعی مستقل نیست؛ بلکه توسط انسان از راه دور کنترل می‌شود — چیزی میان عروسک خیمه‌شب‌بازی و دستگاه کنترل از راه دور!

با پرداخت ۲۰ هزار دلار (یا اشتراک ماهانه ۵۰۰ دلار) شما عملاً یک «اپراتور انسانی» را از راه دور به خانه خود دعوت می‌کنید تا از طریق هدست واقعیت مجازی و دوربین‌های تعبیه‌شده در چشم‌های ربات، کارهای ساده روزمره را برایتان انجام دهد — البته به‌صورت ناقص و گاه خنده‌دار.

🤖 رباتیک شلخته؛ مفهوم جدیدی از هوش مصنوعی خانگی

عملکرد نئو در آزمایش‌های واقعی به‌قدری ضعیف بود که مدیرعامل شرکت، برنت بورنیچ (Bernt Børnich)، خود این وضعیت را «رباتیک شلخته (Robotics Slop)» نامید! در بررسی‌های میدانی مشاهده شد که:

  • نئو هنگام بستن در ماشین ظرفشویی نزدیک بود واژگون شود،

  • دو دقیقه طول کشید تا یک پیراهن را تا کند،

  • و برای باز کردن در یخچال تقریباً از پا درآمد.

این نتایج زمانی بیشتر تعجب‌برانگیز می‌شود که بدانیم تمام این حرکات نه توسط الگوریتم‌های هوش مصنوعی، بلکه به‌طور زنده توسط یک کاربر انسانی در آن سوی شبکه اجرا شده است. در واقع، شما هزینه می‌پردازید تا کسی در جایی دیگر، از طریق یک ربات پوشیده در پارچه، کارهای خانه‌تان را «تا حدی» انجام دهد.

💾 معامله‌ای که داده‌هایتان را می‌بلعد

مدیرعامل شرکت بی‌پرده اعلام کرده است که هدف اصلی این پروژه، جمع‌آوری داده‌های واقعی از محیط‌های خانگی برای آموزش هوش مصنوعی است. بورنیچ در مصاحبه‌ای گفته:

«اگر این محصول را می‌خرید، یعنی با این قرارداد اجتماعی موافقید. بدون داده‌های کاربران، ما نمی‌توانیم ربات را بهتر کنیم.»

به بیان دیگر، مشتریان نئو نه‌تنها برای یک ربات نیمه‌کارآمد پول می‌پردازند، بلکه هزینه‌ی آموزش هوش مصنوعی آینده شرکت را نیز متقبل می‌شوند. این روند یادآور همان سیاستی است که شرکت‌های فناوری در حوزه خودروهای خودران یا دستیارهای صوتی در پیش گرفته‌اند: کاربر به‌عنوان «سوژه آزمایش داده» ایفای نقش می‌کند.

🧹 امنیت در برابر حریم خصوصی

بورنیچ با ادعای عجیبی گفته است: «نئو از استخدام یک نظافتچی واقعی ایمن‌تر است.» اما منتقدان معتقدند در حالی‌که سوابق کاری یک نظافتچی انسانی را می‌توان بررسی کرد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دوربین‌های نئو تمام جزئیات خانه کاربران را ضبط و برای آموزش هوش مصنوعی ذخیره نکنند.
در واقع، پشت ظاهر براق و صدای مصنوعی نئو، پرسشی جدی درباره مرز میان نوآوری و تجاوز به حریم خصوصی نهفته است.

🧠 عصر «کافی است که کار کند»

به‌گفته مدیرعامل ۱X، هدف از نئو ساخت رباتی «به‌اندازه کافی خوب» است؛ نه بی‌نقص، نه خودمختار، بلکه چیزی میان شکست و موفقیت. به‌تعبیر منتقدان، این یعنی آغاز عصر رباتیک شلخته — دورانی که شرکت‌ها از کاربران می‌خواهند کاستی‌های فناوری را بپذیرند و بابتش هزینه هم بپردازند.

با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:

https://telegram.me/sharaPR

برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.

انتهای پیام/