شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || به نظر می‌رسید حرفه بئاتریس یچاسی در ریاضیات بسیار موفق باشد؛ او در دانشگاه روسکیلده دانمارک فعالیت می‌کرد و در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، چهار مقاله درباره فرمول‌های ریاضی ذرات کوانتومی، جریان گرما و هندسه منتشر کرد.
او همچنین چندین نسخه خطی را برای مجلات معتبر بررسی می‌کرد. با این حال، چند سال بعد، مسیر مطالعاتی او به بن‌بست رسید و تحقیقات انجام شده نشان داد که Ychussie وجود خارجی ندارد.
مشکل مقالات جعلی در علم ابعاد گسترده‌ای دارد و می‌تواند اعتبار پژوهش‌ها را تهدید کند. نام او در شبکه‌ای شامل ۲۶ نویسنده و منتقد خیالی دیده شد که به چهار مجله ریاضی مرتبط با انتشارات اشپرینگر نیچر نفوذ کرده بودند.
این محققان قلابی توسط کارخانه‌های کاغذسازی ایجاد شدند که داوری همتا را دستکاری می‌کنند و مقالات جعلی می‌فروشند. کارخانه‌ها با ایجاد مجموعه‌ای از دانشمندان جعلی، منابع آماده برای انتشار مقالات و داوری مطلوب فراهم می‌کنند و اعتبار مشتریان خود را افزایش می‌دهند. این کارخانه خاص با استفاده از دو دوجین نویسنده و داور جعلی، ۵۵ مقاله منتشر کرد، یکی از بزرگترین موارد گزارش شده است.
پس از تحقیقات طولانی، اشپرینگر نیچر هر سه مقاله را پس گرفت و اقدامات اصلاحی انجام داد. ناشران دیگر نیز تقلب‌های مشابه را شناسایی کرده‌اند؛ غالباً داوران جعلی بیشتر از نویسندگان جعلی دیده می‌شوند. کارشناسان می‌گویند این نوع تقلب احتمالاً رایج نیست، اما مقیاس واقعی آن ناشناخته است.
کارخانه‌ها می‌توانند هویت محققان واقعی را جعل کنند تا مقالات جعلی قانونی به نظر برسند و شانس انتشار آنها افزایش یابد. بیشتر ناشران قبل از پذیرش مقالات، هویت نویسندگان را بررسی می‌کنند، از جمله استفاده از ایمیل مؤسسه یا آزمون‌های چندمرحله‌ای. برخی مجلات، سوابق محققان را به صورت ارجاع متقابل بررسی و مشارکت سایر افراد را تأیید می‌کنند.
اما بررسی هویت دشوار است؛ ارتباط میان ویراستاران، داوران و نویسندگان اغلب از راه دور و از طریق ایمیل انجام می‌شود.
پذیرش شدیدتر هویت می‌تواند دانشمندان بدون مؤسسه، پژوهشگران جوان و افراد در کشورهای کم‌درآمد را محروم کند. در ۲۰۱۸، یک خواننده دو مقاله ناقص و تقریباً مشابه را شناسایی کرد که داوران جعلی داشتند. این داوران جعلی قبلاً به عنوان نویسنده در مقالات دیگر ظاهر شده بودند و دوباره برای داوری پیشنهاد شدند.
بین ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰، این کارخانه با کمک ۱۳ داور و ۱۳ نویسنده جعلی، ۵۵ مقاله منتشر کرد. بیشتر نویسندگان جعلی فقط در یک مقاله ظاهر شدند، اما بارها برای داوری پیشنهاد شدند. تماس با مؤسسات نشان داد که چنین افرادی هرگز در آن دانشگاه‌ها حضور نداشته‌اند. این نشان می‌دهد انتشار مقالات با نام جعلی سودآور و مؤثر بوده است.
اشپرینگر نیچر دو سال طول کشید تا این شبکه را شناسایی و همه مقالات را تا اوایل ۲۰۲۱ پس گرفت. تقلب در داوری، دانشمندان جعلی و جعل هویت تنها بخشی از مشکلات است و AI می‌تواند این مشکل را پیچیده‌تر کند. استفاده از پلتفرم ORCID به شناسایی و ثبت پژوهشگران کمک می‌کند، اما تضمین‌کننده هویت واقعی نیست.
همچنین توصیه می‌شود هویت‌ها با ایمیل مؤسسه، ورود با سیستم دانشگاهی یا مدارک شناسایی تأیید شود. مجلات علمی باید مجموعه‌ای از راهکارها برای تضمین یکپارچگی پژوهش‌ها داشته باشند و تنها به یک روش اکتفا نکنند. به این ترتیب، با شناسایی و مقابله با مقالات و نویسندگان جعلی، اعتبار علم و پژوهش حفظ می‌شود و انتشار دانش واقعی تضمین خواهد شد.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/