شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در اواخر ماه اوت (August)، زمانی که تصاویر دست در دست بودن رهبران هند (India)، روسیه (Russia) و چین (China) در رسانه‌ها منتشر شد، حتی دونالد ترامپ (Donald Trump) نیز اعتراف کرد که ایالات متحده هند و روسیه را به چین «باخته است». او البته وانمود کرد که چندان از این اتفاق ناخشنود نیست و در وب‌سایت تروت سوشیال (Truth Social) نوشت: «باشد که آن‌ها آینده‌ای طولانی و مرفه با هم داشته باشند!»
اما پشت این نمایش ظاهری از اعتمادبه‌نفس، حقیقتی تلخ نهفته است؛ ترامپ به‌خوبی حس کرده است که رویکردش در سیاست خارجی، اکنون نتیجه خود را نشان می‌دهد. سبک ویژه او در روابط بین‌الملل که بر پایه معامله‌گری (deal-making) بنا شده، به شکلی نظام‌مند موجب تضعیف موقعیت جهانی آمریکا شده است.
روش ترامپ چنین است: او با متحدان دیرینه آمریکا اعتمادشکنی می‌کند، در حالی که با رقبای راهبردی به صورت متناقض برخورد می‌کند؛ گاهی دست دوستی دراز می‌کند و گاهی حمله لفظی می‌نماید. این الگوی رفتاری بر یک تصور بنیادین از خودِ ترامپ استوار است: اینکه سیاست چیزی جز مجموعه‌ای از توافق‌ها و معاملات نیست.
این نگاه، هرچند در دنیای تجارت می‌تواند کوتاه‌مدت سودمند باشد، اما در عرصه دیپلماسی، نتایجی مخرّب به همراه داشته است. کشورهایی مانند هند و روسیه که می‌توانستند با آمریکا همکاری عمیق‌تری داشته باشند، اکنون به چین نزدیک‌تر شده‌اند. حتی اتحادیه اروپا (European Union) و متحدان سنتی در پیمان آتلانتیک شمالی (NATO) نیز اعتماد خود را به واشنگتن از دست داده‌اند.
نویسنده: ویوک ویسواناتان (Vivek Viswanathan)
منبع: آتلانتیک (The Atlantic)
تاریخ انتشار: ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵ (22 September 2025)
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/