شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || این مقاله پاسخی است به یادداشت «بازنویسی کتابچه روابط‌عمومی برای نسل Z» اثر سامانتا استراس (Samantha Strauss). مطالعه تحلیل او لذت‌بخش بود.
تحلیل استراس ارزش راهنمایی بالایی دارد و می‌تواند همچون قطب‌نما برای هر حرفه‌ای که به دنبال تعمیق بنیان‌های ارتباطی یا مدیریتی خود است، عمل کند. بینش‌های او درباره نسل Z در آسیا به واقعیت جهانی‌ای اشاره دارد: جوانانی در جست‌وجوی معنا، حقیقت و مشارکت واقعی.
آنچه استراس توصیف می‌کند، به‌طور عمیق با تجربه جوانان کامرون و آفریقای مرکزی هم‌خوانی دارد. با این حال، بستر محلی — متأثر از چالش‌های خاص اجتماعی–اقتصادی، ساختارهای سلسله‌مراتبی ریشه‌دار و شکاف‌های دیجیتال ماندگار — نیازمند خوانشی دقیق‌تر و بومی‌تر از این تحولات است.
۱. نسلی متصل… اما نابرابر در امکانات
مانند آسیا، نسل Z در آفریقای مرکزی در عصر دیجیتال متولد شده است: فعال در شبکه‌های اجتماعی، خلاق، هوشیار و گاه متمایل به کنشگری. اما این اتصال، به‌دلیل کمبود زیرساخت دیجیتال، ناپایداری برق و اینترنت، محدودیت جدی دارد. این شکاف‌ها مانع شکل‌گیری گسترده مدل‌های «بازخورد آنی» یا ابراز آزادانه در محیط‌های کاری می‌شود.
در کامرون و منطقه، استفاده از پلتفرم‌هایی چون لینکدین یا توییتر برای تعامل با برندها یا بیان تجربه کاری هنوز محدود است، هرچند نوعی آگاهی نسلی در حال شکل‌گیری است؛ بیشتر در بسترهایی مانند فیسبوک و تیک‌تاک که ساختار غیررسمی‌تری دارند.
۲. میل به سخن‌گفتن در فرهنگ احترام و سلسله‌مراتب
در حالی که نسل Z در آسیا آشکارا ساختارهای سنتی را به چالش می‌کشد، در آفریقای مرکزی این رفتار محتاطانه‌تر و اغلب درونی است. جوانان خواهان شنیده‌شدن‌اند، اما هنوز در چارچوب نظام‌های بسیار سلسله‌مراتبی فعالیت می‌کنند که احترام به بزرگان و وفاداری بر شفافیت مقدم است.
۳. ارتباطات داخلی: از اطلاع‌رسانی تا گفت‌وگو
ایده تبدیل ارتباطات داخلی از یک کانال صرف اطلاع‌رسانی به بستری برای گفت‌وگو در شرکت‌های بزرگ آفریقایی — به‌ویژه آنهایی که در معرض رقابت بین‌المللی یا الزامات ESG هستند — در حال رشد است. با این حال، در بسیاری از SMEها، NGOها و نهادهای عمومی، ارتباطات داخلی همچنان یک‌سویه، محدود و غیرراهبردی است.
۴. از داستان‌سرایی تا روایت‌های سازمانی آفریقایی
یکی از نوآوری‌های کلیدی برای متخصصان ارتباطات در آفریقای مرکزی، خلق روایت‌هایی ریشه‌دار در واقعیت‌های آفریقایی است: داستان‌های اثرگذاری محلی، روایت‌های تاب‌آوری و ابتکارات اجتماعی کارمندان. هدف، پذیرش صرف قالب‌های روایی وارداتی نیست، بلکه هم‌آفرینی «روایت‌های سازمانی آفریقایی» است که بر ارزش‌های مشترک و تعلق جمعی بنا شده‌اند.
۵. به‌سوی ارتباطات مسئولانه و بومی‌سازی‌شده
دعوت استراس به جسارت ارتباطی، برای آفریقای مرکزی نیز صادق است. موضوعاتی چون توسعه پایدار، حکمرانی، انسجام اجتماعی و تنوع باید به‌صراحت مطرح شوند، اما با زبانی متناسب با واقعیت‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی محلی.
جمع‌بندی: به‌سوی الگوی آفریقایی ارتباطات نسلی
بازنویسی قواعد روابط‌عمومی در آفریقای مرکزی بدون پذیرش صادقانه واقعیت‌های محلی ممکن نیست. ما باید قواعد خود را — بر اساس زمینه، توانمندی‌ها و آرزوهایمان — بسازیم. چالش امروز اعضای آفریقایی IPRA این است که استانداردهای جهانی را با صداهای محلی پیوند دهند و شیوه‌های ارتباطی مسئولانه، فراگیر و با هویت آفریقایی خلق کنند.
تاریخ: اوت ۲۰۲۵
نویسنده: بناجا نکمزیکان (Benaja Nkemzikann) – بنیان‌گذار و رئیس انجمن ارتباط‌گران آمارک (ACOMA)
منبع: IPRA.org
در ادامه با #شارا همراه باشید:
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
◽️