شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || ما در عصری زندگی می‌کنیم که نقض داده‌ها امری رایج شده و اعتماد مصرف‌کنندگان به پایین‌ترین سطح خود رسیده است. از این رو، ارتباط میان مدیران ارشد امنیت اطلاعات (CISO) و تیم‌های روابط عمومی بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. با این حال، این دو حوزه معمولاً به صورت جداگانه فعالیت می‌کنند. برای رفع بحران بی‌اعتمادی عمومی نسبت به شرکت‌هایی که داده‌ها را نگهداری می‌کنند، لازم است این دو نقش سازمانی به‌طور منسجم عمل کنند.
سرعت بدون دقت خطرناک است
در زمان وقوع یک حمله سایبری، تیم‌های روابط‌عمومی اولین کسانی هستند که تحت فشار قرار می‌گیرند؛ اما مدیران امنیت اطلاعات هشدار می‌دهند که ارائه اطلاعات ناقص یا نادرست می‌تواند موجب آسیب جدی به اعتبار سازمان، دخالت‌های قانونی ناخواسته یا اختلال در تحقیقات امنیتی شود. صداقت و هماهنگی دقیق، ارزش بیشتری از سرعت در انتشار پیام دارد.
حملات سایبری فقط بحران رسانه‌ای نیستند
از منظر CISO، یک رخنه اطلاعاتی تهدیدی است برای سیستم‌های داخلی و امنیت داده‌های مشتریان، نه صرفاً یک چالش تبلیغاتی. در حالی که روابط‌عمومی‌ها با نگاه مدیریت شهرت به موضوع می‌نگرند، CISOها بر اهمیت فنی و پیامدهای واقعی تأکید دارند. بنابراین، استفاده از عبارات هیجانی یا تلاش برای پنهان‌کاری باید با احتیاط انجام شود.پیام‌های امنیتی باید از پیش برنامه‌ریزی شوند
ارتباط با CISO نباید تنها در زمان بحران باشد. روایت‌های سایبری باید در دوران «صلح» هم شکل بگیرند. داشتن بیانیه‌های آماده درباره تعهد شرکت به امنیت داده‌ها، نشانگر بلوغ سازمانی است و می‌تواند در زمان وقوع بحران، اثربخش واقع شود.
دانش فنی پایه، لازمه استراتژی ارتباطی
CISOها انتظار ندارند که روابط‌عمومی‌ها متخصص امنیت سایبری باشند، اما انتظار دارند با مفاهیم پایه مانند باج‌افزار (ransomware)، اطلاعات تهدید (threat intelligence) و آسیب‌پذیری روز صفر (zero-day exploit) آشنا باشند. این دانش پایه، زمینه‌ساز همکاری مؤثر میان امنیت و ارتباطات خواهد بود.
نویسنده: کریستوفر زان (Christopher Zahn)
مدیرعامل Pearscroft Communications
تاریخ: ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵
منبع: Pearscroft Communications
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/