شارا: نهاد رسانه مجسم کننده روح یک یا چند نظریه هنجاری بوده و قواعد کلی تر و پایدارتر لازم برای حل مسائلی مثل وظایف و اهداف رسانه ها در جامعه، تمایز رسانه ها از یکدیگر، و حد و حدود فعالیت های رسانه ای در مقایسه با سایر نهادها را معین می‌کند.
به علاوه میزان مناسب آزادی، که رسانه ها برای انتشار و ارائه مطالب باید در اختیار داشته باشند نیز توسط آن تعیین می شود. این قواعد عملی به ندرت به صورت قانون در آمده یا مکتوب شده اند، بلکه اغلب در قالب قراردادها، رسوم، راه کارهای حرفه ای و یا به شکل تعارف رسانه ها که پیش تر از آنها سخن رفت موجود اند.
نهاد رسانه، همچنین، وظیفه ایجاد پیوند میان رسانه های گوناگون و حرف مختلف را برعهده دارد. این پیوند متقابل از راه مبادله و همکاری و یا توسط ایدئولوژی، آگاهی و احساس تعلق به یک نوع کسب و کار، اگر نه یک حرفه حاصل می شود و در بسیاری کشورها نهاد رسانه با وجود مبهم بودن و غیر رسمی بودن ظاهری بر فعالیت های کسانی که در سازمان های رسانه ای به کار اشتغال دارند به شدت اثر می گذارد و میزان این تاثیرگذاری بستگی به آن دارد که کار این افراد بیرون یا درون مرزهای نامرئی نهاد رسانه ای است.
مثلا به طور معمول آنها که در روابط عمومی ها کار می کنند، در دفاتر مطبوعاتی دستگاه های دولتی و شرکت های بزرگ به کار اشتغال دارند، یا نشریات داخلی منتشر می کنند, هرچقدر هم که وظایف شغلی شان با همتایان روزنامه نگار یا فیلم ساز و برنامه شان در رسانه های عمومی یکسان باشد، همواره خارج از مرزهای نهاد انگاشته می شوند.
نمونه های بسیاری از مرز بندی میان آنها که با تکنیک های ارتباط جمعی کار می کنند، اما تابع مقررات گوناگونند و از اهداف و دامنه کار خود تعاریف مختلفی دارند و برای خود هویت های حرفه ای یا فنی مختلفی قائلند، وجود دارد.
سازمان رسانه ای، جایگاه معینی است که درآن فرآورده های رسانه ای تولید می شود و دارای نظام مدیریت کمابیش مستقلی است. مثل روزنامه ای خاص، یک شرکت تلویزیونی، یک ایستگاه رادیویی، خبر گزاری و موسسه انتشاراتی و از این قبیل.
البته کاربرد این مفهوم در عمل همیشه آسان نیست. زیرا مرزهای سازمانی اغلب متغیر و مبهم هستند. گاه در هم ادغام می شوند و گروه بندی های بزرگتر گاه چند ملیتی یا چند رسانه ای را به وجود می آورند و گاه بر حسب وظیفه و نحوه همکاری تجزیه می شوند. بسیاری اوقات یک فرآیند تولید در چند سازمان انجام می شود و برای پخش آن نیزسازمان های تازه ای مورد نیاز است.
بخش قابل توجهی از کار رسانه ها به صورت فروش خدمات آزاد یا سرمایه گذاری خطر پذیر انجام می‌شود (مثلا فیلم سازی) و بسیاری از کسانی که در رسانه ها کار می کنند (به ویژه نویسندگان، بازیگران و مانند ایشان) در استخدام سازمان تولید کننده واحد در نمی آیند، هر چند به احتمال بسیار عضو اتحادیه حرفه ای معینی هستند.
منبع: مهر
|
||||
