در قرن آینده چه کسانی را صاحبان خبر خواهیم نامید؟

مایکل شادسون – این که چه شیوه‌هایی برای پخش خبر اتخاذ شود که از نظر اقتصادی سودآور باشد دقیقاً یادآور سال‌های اولیه آغاز به کار رادیو است. در سال 1920، زمانی که اولین ایستگاه رادیویی پخش خود را آغاز کرد هیچ کس نمی‌دانست که رادیو چگونه می‌تواند پول‌ساز و سودآور باشد.

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا) در حال حاضر، فعالیت‌های سایبرنتیکی (syber practices) فرصت‌هایی را برای همکاری غول‌های رسانه‌ای و افراد معمولی فراهم می‌آورد که دقیقاً تکرار همان تجربه سال‌های اولیه رادیو است. به نظر می‌رسد وعده سودی که فناوری شبکه رایانه‌ای برای یکپارچه‌ شدن غول‌های رسانه‌ای می‌دهد، در همان روز، شرایط دسترسی افراد عادی و معتقدان به دموکراسی را فراهم می‌آورد.


این که چه شیوه‌هایی برای پخش خبر اتخاذ شود که از نظر اقتصادی سودآور باشد دقیقاً یادآور سال‌های اولیه آغاز به کار رادیو است. در سال 1920، زمانی که اولین ایستگاه رادیویی پخش خود را آغاز کرد هیچ کس نمی‌دانست که رادیو چگونه می‌تواند پول‌ساز و سودآور باشد.


نقش حکومت، اداره کردن و نظارت بر فناوری جدید نامشخص است. در اولین اصلاحیه، کاس سانشتین (Cass Sunstein) (محقق) در مورد رویکرد مادیسونیان (Madisonian) نسبت به اداره و نظارت اظهار داشته است که هر کسی نه تنها باید در جستجوی به حداکثر رساندن مشارکت سیاسی باشد بلکه باید حداکثر رساندن تعمق سیاسی را نیز دنبال کند.

 

قانون اساسی نباید به نیروهای بازار اجازه بدهد که از روندهای دموکراتیک برای اهداف خود استفاده کنند. فناوری جدید باید در جهت افزودن تعمق عمومی و تساوی سیاسی مورد استفاده قرار گیرد.