شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در گذر زمان و اندکی قبل تر از این شاهد آن هستیم که رسانه ملی به نوعی در حال پوست اندازی مخرب است که حاصل آن تهی شدن رسانه ملی بعنوان اثر بخش ترین کانال ارتباطی جامعه از محتوای مخاطب پسند گردیده هر چند که این روند بدون شک انحطاط را بدنبال خواهد داشت اما متولیان امر دانسته از آن چه در حال وقوع است بر تداوم آن نیز اصرار داشته، زیرا بر این باورند پذیرش انهزام خود رایی برای ایشان دارای اهمیتی والاتر از آن داشته که یک مکتب مردمی، اعتبار عمومی و باور اجتماعی از برای این روند دچار خسران گردد.
تعمیم دادن یک رسانه به یکپارچگی عمومی این امر را بایست تجسم سازد که در ایجاد، اجرا، رشد و استمرار آن نبایستی از یک فرمول فردی، جناحی، فکری و یا استراتژی خاص بهره برده، بلکه بایست با نگاه به گستره جامعه هدف آن که عنوان خویش را از آن وام گرفته، دیدگاهی فرا گسترش داشته و با وسعت نظرگاهی وسیع و دارای عمقی ژرف بر باورها و منزلت آن جامعه هدف دل در گرو خواست ایشان نهاده و انگونه گام برداشته و حرکت خویش را در مسیر مجذوبیت آنان بردارد که خدشه‌ای حتی به ناخواست بر دلسپردگی آن ها وارد نگردد.
اما حال می بینیم علی رغم بی تدبیری ها و گاه لجاجت های فردی و یا گروهی سردمدار رسانه ملی با وجود تاخت های کارشناسانه و یا تعرض عام گرایانه بر آنچه در حال تحقق است، همچنان بر نظریه ی خویش مصمم بوده تا آنجا که این پل ارتباطی فرا ملی را از رمق رقابت انداخته و در برابر هماوردهای نه چندان مطرح و گاه فیک از وجود و محتوا در این حوزه توانسته اند عرض اندام باور ناپذیری داشته و گاه از آن پیشی گرفته و مجال باز توانی از این ساختار را برگرفته و موجب گردیده اند فراتر از نادیده گرفته شدن خواست مخاطبان این رسانه به اصطلاح ملی، حال با بر هم خوردگی این موازنه قدرت غرور ملی را نیز لگد مال شده است.
اینک به یک باره قصد تهی کردن یک رسانه را از ابزارهای قدرت آن در اندک زمانی کرده که هر کدام در خود گنجینه ای از محتوا، توان و تجربت را نهان دارند، بدون آن که کمتر توان جبران آن را در نظر و یا در دسترس داشته و بر این خیال بوده که می توان با ابزارک های ساخته و پرداخته از دستان همان ابزارهای صلابت می توان براحتی گذر زمان نمود و هیچ خمی بر آبروی نخواهد آمد بی شک خیال باطلی ست در دز تفکری معدود مسند دارن بی دغدغه جاری بوده و اینک بروز و ظهور آن نگرش سراپا غلط را می توان براحتی لمس نموده و دیگر بر همگان هویدا شده است و هیچ امانی برای توجیه این خطای نابخشودنی از خود بجای نگذاشته است.
امید آن است که در اندک زمانی تهی ساختن رسانه ملی را از صاحبان تجربه توسط درماندگان در پیکار غرض درونی و لجاجت‌های بیرونی متوقف گردیده و با اصلاح دیدگاه‌ها، مناسب‌سازی رویه‌ها و گاه با تغییر مهره‌هایی با تفکرات منسوخ و آسیب‌زننده بر پیکره رسانه به‌عنوان یک ابزار دارای مقبولیت ملی، هر چه زودتر زمینه بازنگری بدان انجام تا شاهد بازپروی این مجموعه مطابق خواست عمومیت جامعه بوده و ضمن تأمین صحیح ذائقه ملی از محتویاتی ارزشمند آن و با پیاده‌سازی توسط مجربان امر یک بار دیگر این تفاخر مضمحل شده را به یک غرور برافراشته تا بلندای دماوند و به‌گستره زمین خاکی شکوفا برسانیم.
انتهای پیام/
|
||||
