شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || جامعه امروز، جامعه مصرفی و فایده گراست که به‌سرعت در حال تغییروتحول است. جامعه‌ای که هر لحظه به دنبال نیازهای خود است و درعین‌حال فضای به‌شدت رقابتی را می‌طلبد. هوش مصنوعی ماحصل این جامعه است و درعین‌حال یکی از مهم‌ترین دستاوردهای جهان امروز برای بشر محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی در ارتباط با این موضوع است که می‌تواند پاسخگوی تمام نیازهای بشری در تمام سطوح و حل مشکلات اساسی جوامع باشد.
اما سؤال اساسی که پیش می‌آید این است که آیا هوش مصنوعی می‌تواند پاسخگوی نیازهای اجتماعی بشر باشد؟ آیا می‌تواند به نیازهای درونی بشر پاسخ دهد؟ انسانی که دارای ابعاد پیچیده و لایه‌های درونی متعدد است؟
پاسخ این است که هوش مصنوعی، تنها راه‌حل مشکلات بشری نیست. در واقع بخشی از آن است؛ چرا که عامل انسانی و جامعه، زیربنای اصلی هوش مصنوعی هستند و هوش مصنوعی نتیجه تعامل انسان و جامعه است.
در واقع انسان و هوش مصنوعی مکمل یکدیگرند؛ چراکه محصولات مبتنی بر هوش مصنوعی خودبه‌خود به وجود نمی‌آیند، بلکه ساخته دست بشر هستند.
مورد دیگر که مسئله پاسخگویی تمام‌وکمال هوش مصنوعی به نیازهای بشری را نقض می‌کند، این است که هوش مصنوعی به میزان داده‌ها و اطلاعاتی که از انسان، به‌عنوان سازنده و دستوردهنده خود دریافت می‌کند، وظیفه خود را انجام می‌دهد.
از سوی دیگر، بشر دارای ابعاد پیچیده‌ای است که به‌راحتی قابل‌درک نیست؛ بنابراین هوش مصنوعی که دارای چارچوب و برنامه مشخص است، نمی‌تواند به این مسئله پاسخگو باشد و احساسات انسان را درک کند.
در نتیجه، هوش مصنوعی حاصل تعامل انسان با جامعه است. در واقع هوش مصنوعی یک ابزار جزئی‌ست نه هدف کلی. هوش مصنوعی می‌تواند در سطوح پائین، مانند انجام کارهایی که قابلیت برنامه‌ریزی و داده‌محور به‌صورت ابتدائی و سطحی باشد، کمک کند؛ اما در انجام امور پیچیده و تخصصی دورازذهن به نظر می‌رسد.
انتهای پیام/
|
||||
