اهتمام به پاسخگویی ؛ باور جدی میرزا بابای روابط عمومی ایران بود

یاد، نام و خاطرات این نیکمرد عرصه علم و عمل هماره در دل و جان دوستداران و همکاران و همراهانش زنده و جاویدان است.

او آنچه می گفت بدان «باور» داشت و مهم تر این که به باورهایش عمل می کرد.

ضرورت و اهمیت پاسخگویی را بارها و بارها از زبان و قلم و گفتار و نوشتارش شنیده و خوانده بودیم.

و چه متعهدانه و باورمندانه در همه ادوار زندگی کاری و علمی اش به این «باور» خود پایبند بود و با حساسیت های خاصی به آن عمل می کرد.

او همکار صدیق و دوست وفاداری بود که به رغم پیشکسوت بودن، با تواضع فراوان، به دیگران به ویژه دوستدارانش ارج می نهاد و در مدت زیاد آشنایی و همکاری و دوستی ، ذره ای از ادب و احترام و بزرگ منشی عدول نکرد.

ضرورت و اهمیت پاسخگویی برای این بزرگمرد، تنها «باور» نبود، بلکه تا آخرین لحظات عمر پربارش حتی در لحظاتی که پزشکان به وی توصیه کرده بودند در آرامش باشد و استراحت کند، اندکی بی توجهی نکرد.

همین پنجشنبه اخیر بود که در پاسخ به پیام ابراز محبتم به وی، بدون تاخیر چنین پاسخ داد که:

با آرزوی رحمت و غفران الهی برای آن استاد سفر کرده، و صبر برای بازماندگان معززش، امید آن داریم آموزه های گرانسنگ میرزا بابای روابط عمومی ایران، در عرصه های علم و عمل ، الگوی عملی فعالان هنر هشتم قرار گیرد.