شارا، دکتر امیرمسعود امیر مظاهری– از آنجایی که این موضوع در یادداشت های مختلف، وبلاگ های اجتماعی، سایت های خبری و ایسنا مورد بحث قرار گرفته، جالب دیدم که از منظر جامعه شناسی نیز نیم نگاهی به این مفهوم داشته باشیم.
همه گیر شدن (عمومیت) آنی برخی مفاهیم واصطلاحات در ادبیات زندگی روزمره بیش از آن که نوعی رفتار جمعی یا مد اجتماعی باشد می تواند حامل معانی اجتماعی عمیقی باشد که می بایست مورد تامل و درک کارگزاران اجتماعی-سیاسی باشد.
از همین رو شاید گسترش این اصطلاح گویای نیازها و انتظارات بالقوه وبالفعلی است که در سطوح ولایه های آشکار وپنهان جامعه پدید آمده است که توجه به آن می تواند فزاینده سرمایه اجتماعی باشد. استفاده از قالب “طنز” نیز یکی از ظرافت های طبع ایرانی برای واگویی کنایی مسایل اجتماعی – اقتصادی به شیوه هنرمندانه در تاریخ ادبی جامعه ما بوده است که از طرفی حامل وگویایی بخشی از مطالبات اجتماعی جدید است.
به همین جهت شاید تشکری که به حوزه اختیارات رییس جمهور مربوط نمی باشد ویا در حوزه مسایل شخصی است، مبین نوعی آگاهی جامعه از سطح اختیارات مقام فوق است و اینکه پاسخگویی به بسیاری مسایل وحل آن نیاز به یک دوره زمانی طولانی تری دارد وشهروندان به یکباره انتظار معجزه را ندارند.
همچنین تشکری که به دوره زمانی رییس جمهور منتخب ( شادی پس ازپیروزی تیم های فوتبال و والیبال درمسابقات جهانی) برنمی گردد، ازسوی منتقدان ایشان دفاع از عملکرد دولت کنونی است و در مقابل آنچه در شبکه های اجتماعی مطرح می شود شاید نوعی انتقاد نرم از عملکرد های پیشین باشد. از این رو شایسته مسوو لان نسبت به جلوه های مختلف افکار عمومی بی تفاوت نباشند.
|
||||
