شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)–|| «افشین وزیریان» تسهیلگر اجتماعی، مطلبی را در کانال تلگرامی خود تحت عنوان «پیشنهاداتی برای کنشگران و فعالین اجتماعی در خصوص کمک به مناطق سیل‌زده»، به اشتراک گذاشته است.
در ذیل 21 راهکار در برخورد با بحران‌های طبیعی، از زبان «افشین وزیریان»، ارائه شده است:
1. همکاری و هم‌افزایی سازمان‌های مردم‌نهاد
توجه و تمرینِ بیشتر برای تعامل و همکاری در شرایط عادی و غیر‌بحرانی، به شدت ضروری به نظر می‌رسد.
2. تقویت و توانمندسازی خیریه‌ها، سمن‌ها و معتمدین محلی
خیریه‌ها، سمن‌ها و معتمدین محلی همیشه به عنوان یکی از بازوهای اصلی عبور از شرایط بحران به شمار می‌روند.
و در مشاهده عینی اینجانب از استان لرستان، شاهد همکاری نزدیکِ 27 سمن و پنج معتمد محلی در قالب یک ستاد واحد بودم که به نظر من می‌تواند یکی از اتفاقات امیدوارکننده در این روزهای تلخ برای جامعه مدنی باشد.
3. لزوم شفافیت خیریه‌ها و سمن‌ها
شفافیت _ مالی و عملکردی _ حداکثری خیریه‌ها و سمن‌ها و اطلاع‌رسانی موثر آنها در جهت ایجاد اعتماد در لایه‌های مختلف اجتماع
4. پرهیز از رقابت و تخریب یکدیگر
ورود خیریه‌ها و سمن‌ها به رقابت‌های غیر‌سازنده و یا تخریب یکدیگر، نتیجه‌ای جز کاهش اعتماد عمومی نسبت به خیریه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد نخواهد داشت. آغاز و ادامه این بازی بازنده_بازنده به نفع هیچ کس نیست.
5. به رسمیت شناختن همه گروه‌های کمک‌رسان
با توجه به اینکه هر گروه و تشکلی، بدنه اجتماعی پشتیبان خاص خود را دارد، بدیهی است که در زمان‌های بحران عملا هیچ کمک موثر و سازماندهی شده‌ای قابل چشم‌پوشی نمی‌باشد. بنابراین باید فعالیت تمام گروه‌های کمک‌رسان را موثر دانست.
6. تقسیم کار
تقسیم کار میان خیریه‌ها و سمن‌ها در منطقه جغرافیایی یا حوزه فعالیت (تخصص) آنها، سبب خواهد شد تا تمام اقدامات برای خروج از بحران، سریع‌تر پیش رفته و موازی‌کاری صورت نگیرد.
7. ایجاد سامانه‌های اطلاعاتی
ایجاد سامانه‌های اطلاعاتی همچون نرم‌افزار، اپلیکیشن و… جهت رصد کردن دقیق نیازها و امکانات، چه فیزیکی و چه انسانی و مرتبط نمودن آنها به یکدیگر سبب خواهد شد تا جمع‌آوری و توزیع منابع به درستی صورت گیرد.
8. ایجاد و تقویت انجمن‌های تخصصی در استان‌های آسیب‌دیده
9. ایجاد و تقویت شعباتی از انجمن‌های تخصصی در تمام مناطق و استان‌های کشور
داشتن انجمن‌های تخصصی در همه مناطق و استان‌های کشور با هدف کمک‌رسانی‌های بهینه و تخصصی در مواقع بحران و همچنین برنامه‌ریزی و مدیریت آنها برای ارتباط دوسویه با انجمن‌های تخصصی در استان‌های آسیب‌دیده، سبب فرماندهی بهتر امور و تسریع خروج از بحران، خواهد شد.
10. شناسایی خانواده‌های محروم در روستاها و ایجاد چتر حمایتی موثر برای آنها
نیروهای مستقر در مناطق آسیب‌دیده در کنار فعالیت‌های امدادرسانی باید خانواده‌های کم برخوردار را شناسایی و ضمن هماهنگی‌های لازم جهت جلوگیری از موازی کاری‌ها، آنها را به نهادهای ذیربط، معرفی نمایند.
11. توجه جدی‌تر به موضوع توانمندسازی زنان و کودکان
12. تسهیل‌گری جهت ایجاد و رونق کسب‌وکار آسیب‌دیدگان در کنار سایر کمک‌ها
13. استفاده موثرتر از متخصصین روانشناسی، مربیان (کوچ‌ها و منتورها)، جامعه‌شناسان، تسهیل‌گران، مددکاران و انجمن‌های تخصصی مربوطه
14. مستندسازی تجارب پس از بحران جهت استفاده بهینه در بحران‌های احتمالی آینده
15. ایجاد و تقویت واحد مدیریت بحران در سمن‌هایی که مایلند در این زمینه فعالیت نمایند
16. جذب، آموزش تخصصی و سازماندهی نیروهای مستعد و علاقمند به موضوع امدادگری (کوهنوردان، رانندگان ماشین‌های آفرود و…)
17. ایجاد ارتباط موثر بین واحد مدیریت بحران سمن‌ها با سازمان امداد و نجات هلال احمر و سازمان داوطلبان هلال احمر
18. مطالبه‌گری مستمر و موثر از دولت و سایر نهادهای حاکمیتی، به ویژه نظام مدیریت بحران کشور جهت عمل به وظایف قانونی که برعهده آنهاست. مطالبه باید برای ارتقای چهار فاکتور کارآیی، شفافیت، پاسخگویی و چابکی در نهادهای مذکور صورت گیرد.
19. مطالعه و بررسی اثر‌بخشی و کارآیی فعالیت‌های صورت گرفته توسط سمن‌ها و نهادهای حاکمیتی از طریق افراد یا ارگان صاحب صلاحیت علمی و تجربی یا به وسیله نهادهای پژوهشی و دانشگاهی مرتبط
20. مدیریت امکانات و منابع جمع‌آوری شده برای زمانی که تبِ کمک‌های مردمی فروکش خواهد کرد.
معمولا یک یا دو ماه پس از حادثه، شور و هیجان کمک به افراد و مناطق آسیب‌دیده کاهش می‌یابد و اتفاقاً کمبود منابع در همین زمان رخ می‌نماید. بنابراین خیریه‌ها، سمن‌ها و ارگان‌های امدادرسان باید منابع را به درستی مدیریت نمایند.
21. آموزش مدیریت استرس، کار گروهی، توانایی حل مسئله و خلاقیت به اعضای سمن‌ها جهت رویارویی بهینه با مسائل و مشکلات در زمان‌های بحران
منبع: کانال تلگرامی «یادداشت‌های یک شهروند»
|
||||
