شبکه اطلاع‌رسانی روابط عمومی ایران (شارا) || گوش دادن یکی از مهارت مهم در تمام زمینه های زندگی است؛ چه آن زمانی که بیماری از مشکل های سلامتی خود می گوید؛ جه آن زمانی که با همکاران خود هستیم و چه آن زمانی که با خانواده خود و یا در کنار سایر وابستگان خود هستیم. اما باید بپذیریم که بسیاری از ما در «گوش دادن» آن قدری که دوست داریم خوب باشیم؛ خوب نیستیم.
وقتی نشان دهید که واقعاً به صحبت دیگران گوش می‌دهید، برای شخصی که با شما صحبت می‌کند؛ شنیدن شما برای او بسیار لذت بخش است و حتی شما نیز از آن سخنان بهره بیش تری خواهید برد. این گوش دادن «گوش دادن فعال» نامیده می شود که می تواند از سوء تفاهم جلوگیری کرده و حتی به کاهش احتمال بروز درگیری کمک کند.
در این جا 10 راه آسان برای موثرتر کردن ارتباط شما و ایجاد احساس ارزشمندی در طرف مقابل بیان شده است.
یک: به هنگام گفت وگو، با مخاطبان خود تماس چشمی داشته باشید
تماس چشمی بخش مهمی از گفت وگوی چهره به چهره است. اما به یاد داشته باشیم که تماس چشمی بیش از حد می تواند ترسناک باشد. بنابراین خوب است تا هنگام سخنرانی و یا هنگام گفت و گو این تماس چشمی را با موقعیتی که در آن قرار گرفته اید؛ وفق دهید.
سعی کنید به هنگام گفت و گو با مخاطب یا مخاطبان خود، تماس چشمی را هر پنج ثانیه یا بیش تر قطع کنید و یا برای این که نشان دهید به صحبت های او با دقت گوش می‌دهید، پنج ثانیه به چشم های نگاه کنید؛ سپس به نگاه کردن به دهان مخاطبان خود بروید. موقع گوش کردن به سخنان مخاطب خود به دور دست و یا به پایین نگاه نکنید. وقتی به دور دست و یا پایین نگاه کنید نشان می دهد که دوست ندارید مخاطب شما ادامه دهد.
شکل و وضعیت بدن خود را بررسی کنید و مطمئن شویدکه باز است. به هنگام گفت و گو دست های خود را درهم گره نکنید و یا پاهای خود ضربداری نکنید. این ها نمونه حالاتی است که شکل شما را در شکل دفاعی و یا بسته نشان می دهد. به گونه ای بنشینید که نشان دهد که مشتاق گفت و گو با او هستید.
دو: به نشانه های غیرکلامی هم «گوش دهید»
به آن چه که طرف مقابل شما با «زبان بدن» خود می گوید؛ توجه کنید. صورت او (حالت چشم ها و ابرو ها، لحن و تون صدا و حتی سرخی گونه ها) می تواند به اندازه آن چه در کلمات او گفته می شود؛ با شما حرف داشته باشد. هنگامی که او لبخند می زند یا دستان خود را به صورت تدافعی روی هم قرار می دهد و یا طوری چشمان خود را می مالد؛نشان دهنده وضعیت روحی و روانی او خواهد بود. به طور نمونه می توان گفت هنگامی که با فردی تلفنی صحبت می کنیم؛ شدت لحن یا پایین بودن صدا می تواند نشانه های فراوانی برای ادامه صحبت باشد.
سه: قطع نکنید
صحبت خود را با مخاطب تان به یک باره قطع نکنید. وقتی به یک باره صحب تان قطع می شود این کار برای طرف مقابل ناامیدکننده می شود و این تصور را به وجود می‌آورد که حتما از او مهم تر بوده اید و فرصتی برای شنیدن حرف های ندارید. اگر به واقع حرف های مخاطب تان شنیدنی نبوده یعنی تکراری است و بیش از آن چه او می گوید؛ می دانید، بازهم اجازه دهید تا او حرف های خود را بزند.
گاهی دیده شده است که برخی از افراد به هنگام صحبت چند ثانیه مکث می کنند. به یاد داشته باشید، یک مکث یا چند ثانیه سکوت به این معنی نیست که شما باید وارد حرف او شده و ادامه گفت و گو را از او سلب کنید. اجازه دادن به طرف مقابل، درک پیام او را برای شما آسان تر می کند. اگر در حین گفت و گو طرف مقابل شما سکوت چند ثانیه ای داشت؛ او را تا تکان دادن سر یا تکان دادن دست و یا سایر اعضای بدن که بیانگر تاکید شما به ادامه گفت و گو باشد؛ راهنمایی کنید.
چهار: بدون قضاوت، یا نتیجه گیری سریع؛ فقط گوش کنید
روی صحبت های طرف مقابل خود تمرکز کنید و به دقت به آن ها گوش کنید و تصور نکنید که می دانید او پس از این چه چیزی خواهد گفت. اگر شروع به واکنش احساسی نسبت به آن چه گفته است،کنید؛ این کار او می‌تواند مانع از بیان ادامه حرف او و محرومیت شما از شنیدن حرف‌های بعدی او شود.
پنج: به هنگام گفت وگو ؛ برای بیان جمله های بعدی برنامه ریزی نکنید
شما به هنگام گفت وگو با مخاطبان خود نمی توانید به طور هم زمان هم گوش کنید و شنونده فعال باشید و هم برای ادامه گفت و گو در ذهن خود برنامه ریزی جمله های بعدی را داشته باشید.
شش: نشان دهید که در حال گوش دادن هستید
زمانی که دیگران با شما مشغول گفت و گو هستند، سر خود را به نشان «توجه» تکان دهید، گاهی لبخند بزنید و گاهی هم از کلمه هایی مانند «بله» و یا «خیر» و از این دست استفاده کنید تا نشان دهید که به سخان او گوش می دهید. این کار شما آنان را به ادامه گفت و گو تشویق می کند. اگر به هنگام گفت و گو به ساعت خود نگاه کنید، بی قراری کنید و یا با مو یا ناخن خود بازی کنید؛ نشان از عدم اهمیت تان به طرف گفت و گو است.
هفت: نظرها یا راه حل های خود را تحمیل نکنید
گوش شنوا و فرد حامی می تواند بسیار مفیدتر از گفتن و یا دادن چیزی به کسی باشد. وقتی یکی از عزیزان ما مشکل بیماری دارد و سلامتی او در خطر است و احتمالاً می‌خواهد این مشکل را به شما بگوید تا او را راهنمایی کنید؛ توصیه‌های الزام‌آور خود را در مورد کارهایی که باید انجام دهد؛ تحمیل نکنید
اگر در واقع دارای راه حل اساسی هستید و قصد دارید تا آن را ارایه کنید؛ ابتدا از آنان سوال کنید که آیا می خواهند آن ها پیشنهادها را بشنوند؟
هشت: متمرکز بمانید
اگر تمرکز کردن روی صحبت‌های طرف گفت وگوی تان دشوار است، سعی کنید کلمات او را در ذهن خود تکرار کنید؛ تکرار این حرف‌ها، تمرکزتان را تقویت و به شما کمک می‌کند تا بر سخنان مخاطب تان تمرکز کنید.
بهتر است به هنگام گفت و گو سعی کنید تا عواملی را که سبب حواس پرتی شما می شود؛ مانند گوش دادن به دیگر گفت و گوهایی که در محل شما انجام می شود، از خود دور کنید و مهم تر؛ در طول گفت و گو با مخاطب تان به گوشی خود نگاه نکنید.
نه. سوال بپرسید
پرسیدن سووال های مرتبط با موضوع از طرف گفت و گوی خود می‌تواند نشان دهد که به سخنان مخاطب خود گوش کرده‌اید علاوه بر این؛ سوال پرسیدن به روشن شدن آن چه گفته شده است؛ کمک می کند.
ده: نقل قول و خلاصه کنید
گاهی اوقات در گفت و گوی خود با مخاطبان خود از سخنان مخاطب خود در قالب «نقل قول» استفاده کنید. این نقل قول گویی «انعکاس» نامیده می شود و نشان می دهد که شما به سخنان طرف مقابل خود گوش داده اید و او را درک کرده اید. فایده این کار این است که به طرف مقابل شما اجازه می‌دهد اگر کلام او را درست متوجه نشده‌اید، آن ها را تصحیح کند. اگر برای بیان «انعکاس» مطمئن نیستید که آن را چگونه انجام دهید، سعی کنید آن را با این جمله شروع کنید: «به نظر می رسد که می گویید… »
همیشه به یاد داشته باشید….
تمرین گفت‌وگو باعث عالی شدن گفت‌وگو می‌شود. بنابراین باید تلاشی آگاهانه انجام دهید تا به شنونده‌ای فعال تبدیل شوید. سعی کنید هر بار و پس از گفت‌وگو نکته‌ها و نتیجه‌های گفت‌وگو یا سخنرانی خود را خلاصه کرده و آنها را مرور کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا به «شنونده فعال» بودن عادت کنید.
منبع: Bhf.org.uk
انتهای پیام/