چهار تصویر برگزیده از مسابقه عکاسی طبیعت نشان میدهد چگونه آب، سنگ، اقلیم و زمان، فشارهای زیستی را شکل داده و مسیر تکامل گونهها را هدایت کردهاند؛ از درههای آپالاچی تا کوههای آلپ.
نویسنده: اسکات تراورز
سمت: نویسنده همکار حوزه تنوع زیستی و طبیعت
تاریخ انتشار: ۲۳ دسامبر ۲۰۲۵
منبع: فوربس
هر سال مسابقه «بهترینهای عکاسی طبیعت» میزبان برجستهترین عکاسان جهان است؛ عکاسانی که دانش بومشناسی، صبر و مهارت فنی را در کنار هم به کار میگیرند. حاصل این فرایند، تصاویری است که نهتنها زیبا، بلکه از نظر علمی نیز ارزشمندند؛ تصاویری که نقش زمینشناسی، اقلیم و زمان را در شکلگیری حیات نشان میدهند.
از نگاه زیستشناسی تکاملی، چهار منظره منتخب این دوره بهطور ویژه اهمیت دارند، زیرا فشارهای محیطی مؤثر بر تکامل گونهها را آشکار میکنند.
نخست، صخرههای لاست کوو در کارولینای شمالی که تنوع کمنظیر درختان برگریز و اختلاف شدید ارتفاع، نوارهای رنگی پاییزی منحصربهفردی ایجاد کرده است. این تفاوت دمایی و اقلیمی نهتنها زیبایی بصری، بلکه راهبردی زیستی برای بازیافت مواد مغذی در خاکهای فقیر منطقه محسوب میشود.
دوم، آبشار آرچاینجل در پارک ملی زایان که بهجای سقوط عمودی، بهصورت پلکانی روی لایههای ماسهسنگی جریان مییابد. این آبشارهای موقتی، واحههایی حیاتی در محیطی خشک هستند و زیستمندانی را در خود جای دادهاند که برای بقا در شرایط ناپایدار اقلیمی سازگار شدهاند.
سوم، خیابان بائوبابها در ماداگاسکار که درختان کهنسال و ذخیرهکننده آب، نماد تابآوری در اقلیمهای غیرقابل پیشبینیاند. انعکاس این درختان در آب آرام فصل خشک، تضادی زیبا میان سکون محیط و مقاومت زیستی آنها ایجاد میکند.
چهارم، چینکو توری در کوههای دولومیت ایتالیا که برجهای سنگی حاصل میلیونها سال فرسایش و فعالیت زمینساختیاند. پوشش گیاهی این منطقه تنها شامل گونههای بسیار سازگار با سرما، باد، خاک کمعمق و تابش شدید است و نمونهای روشن از انتخاب طبیعی در محیطهای آلپی بهشمار میرود.
این مناظر نشان میدهند که طبیعت صرفاً پسزمینهای زیبا نیست، بلکه نظامی زنده است که نیروهای بنیادین آن، مسیر تکامل حیات را رقم زدهاند.
