چرا نسل زد با وجود حساسیت به بی‌عدالتی، تبعیض علیه معلولین را نادیده می‌گیرد؟ تحلیل یک نقطه‌کور فرهنگی
نسل زد با وجود کنشگری گسترده، هنوز تبعیض علیه معلولین را جدی نمی‌بیند و این شکاف بزرگ فرهنگی نیازمند بازنگری است.

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || نسل زد به‌عنوان نسلی که علیه نژادپرستی، تبعیض جنسیتی، بی‌عدالتی اقلیمی و نابرابری اجتماعی موضع‌گیری می‌کند شناخته می‌شود؛ نسلی که کنشگری را به سبک زندگی تبدیل کرده و مسئولیت‌پذیری اجتماعی را به محتوای محبوب و پرفروش بدل کرده است. با این حال، زمانی که موضوع به معلولیت می‌رسد، این صدای بلند ناگهان آرام می‌شود. این شکاف بزرگ نشان می‌دهد که تبعیض علیه افراد دارای معلولیت هنوز در فهرست دغدغه‌های اصلی این نسل جایگاهی ندارد.

در فضای دیجیتال، جوانان به زیبایی‌شناسی، تنوع ظاهری و روایت‌های نو اهمیت می‌دهند اما در بسیاری از موارد، طراحی فراگیر را نادیده می‌گیرند؛ از نبود زیرنویس در ویدئوها گرفته تا نبود متن جایگزین تصاویر، کنتراست ضعیف رنگ‌ها یا طراحی غیرقابل‌دسترس صفحات. این بی‌توجهی عمدی نیست، بلکه حاصل عادت به نادیده‌گرفتن محدودیت‌هایی است که تجربهٔ شخصی از آن نداریم. به همین دلیل، فضای آنلاین ــ با وجود خلاقیت و آزادی بیشتر ــ می‌تواند به همان اندازهٔ فضای فیزیکی طردکننده باشد.

تولیدکنندگان محتوای دارای معلولیت در سراسر جهان نشان داده‌اند که چگونه می‌توان دسترسی‌پذیری را به یک فرصت تبدیل کرد. اقتصاد خلاق به‌خوبی ثابت کرده است که دسترسی‌پذیری فقط الزام قانونی نیست؛ بلکه یک زیبایی‌شناسی تازه است که هم فراگیری ایجاد می‌کند و هم بازار مخاطب را گسترش می‌دهد.

بخش دیگری از پنهان‌ماندن تبعیض علیه افراد دارای معلولیت به آموزش و الگوهای فرهنگی بازمی‌گردد. مدارس، دانشگاه‌ها و برندها گرچه از «تنوع» سخن می‌گویند، اما در طراحی فضاهای قابل دسترس، مسیرهای مناسب ویلچر، مترجم زبان اشاره، زیرساخت‌های دیجیتال فراگیر یا سیاست‌های استخدامی جامع، همچنان کوتاهی می‌کنند. به همین دلیل، فرهنگ دیجیتال در ظاهر باز و پذیراست، اما در عمل طردکننده است.

فرصت بزرگ در اینجاست: افراد دارای معلولیت در جهان میلیاردها دلار قدرت خرید دارند. برندهایی که فراگیری را از ابتدا در طراحی لحاظ می‌کنند، وفاداری عمیق‌تری ایجاد می‌کنند، تجربهٔ کاربری بهتری می‌سازند و نوآوری بیشتری به دست می‌آورند. نسل زد نیز با خلاقیت دیجیتال، مهارت روایتگری و توانایی شکل‌دهی فرهنگ، بهترین موقعیت را برای رهبری این تغییر دارد.

گام اصلی، حرکت از «همدلی احساسی» به «معماری فراگیر» است؛ یعنی طراحی از ابتدا برای همه — در اپلیکیشن‌ها، رویدادها، محیط‌های کاری و کمپین‌های اجتماعی. این تغییر زمانی پایدار می‌شود که افراد دارای معلولیت نه‌فقط در محتوا، بلکه در اتاق‌های تصمیم‌گیری حضور داشته باشند.

 نسلی که علیه هر شکل بی‌عدالتی صدای بلند دارد، نمی‌تواند در برابر تبعیض علیه افراد دارای معلولیت سکوت کند. زمانی که دسترسی‌پذیری به بخشی از زیبایی‌شناسی جمعی تبدیل شود، نه‌تنها زیبا، بلکه عادلانه خواهد بود.

با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:

https://telegram.me/sharaPR

برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.

انتهای پیام/