شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || در دانشگاه نورث‌وسترن، پژوهشی تازه نشان می‌دهد که نسل امروز دانشجویان دیگر هیچ دلبستگی فرهنگی به NPR ندارد. برخلاف دهه‌های پیشین که NPR دروازه‌ای بود به تجربه‌ای عمیق از موسیقی کلاسیک، امروز این رسانه نزد جوانان، مرجعی بی‌اثر تلقی می‌شود.
این افول تنها به دلیل تحولات فناورانه یا ظهور پادکست‌ها نیست، بلکه ریشه در جایگزینی قضاوت زیبایی‌شناختی با ملاحظات ایدئولوژیک دارد. زمانی NPR موسیقی کلاسیک را نه از منظر نژاد یا جنسیت آهنگساز، بلکه با معیارهایی چون تأثیر، نوآوری و زیبایی معرفی می‌کرد. اکنون اما سازوکار انتخاب آثار بیش از آن‌که مبتنی بر شایستگی باشد، تابع دستورکارهای هویتی است.
در این الگوی جدید، آهنگسازها برای آنچه هستند برگزیده می‌شوند، نه برای آنچه خلق کرده‌اند. پیام ضمنی این تغییر آن است که ترجیح دادن برامس به یک آهنگساز ناشناس، شاید نشانه نوعی پیش‌داوری باشد. چنین نگرشی باعث می‌شود مخاطب نه‌تنها احساس دعوت نکند، بلکه خود را در معرض القای ایدئولوژیک ببیند و بی‌صدا کنار بکشد.
مطالعه نورث‌وسترن این نکته را روشن می‌کند: مخاطب امروز نه واکنش تند نشان می‌دهد، نه معترض می‌شود، بلکه بی‌اعتنا می‌گذرد. NPR دچار افت شنوندگان است، نه به خاطر بی‌علاقگی به موسیقی، بلکه به خاطر بی‌اعتمادی به نیت ارائه آن. جوانان همچنان به موسیقی کلاسیک علاقه‌مندند، اما در پلتفرم‌های دیگر، نه در NPR.
اعتماد زیبایی‌شناختی هنگامی می‌میرد که کیفیت فدای پیام شود. تنوع مهم است، اما بدون شایستگی، صرفاً به نمادگرایی تقلیل می‌یابد. اگر NPR می‌خواهد بقا یابد، باید به همان ارزش‌هایی بازگردد که روزگاری آن را بزرگ ساخته بود: پیچیدگی، زیبایی، و عمق احساسی.
نویسندگان: کوین والدمن و فارست رومم
منبع: The Hill
تاریخ انتشار: ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۵
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/