شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا) || پژوهشها نشان میدهد ما گاهی در «دامِ خاصبودن» میافتیم؛ یعنی آنقدر میخواهیم لحظهای خاص رقم بزنیم که لذت بردن از اکنون را به تعویق میاندازیم.
تصویرسازی: فردی در اتاق تاریکی نشسته و تلویزیون تماشا میکند، در حالی که گروهی از افراد درست بیرون پنجره در دریاچه شنا میکنند.
معمولاً وقتی به تعلل یا امروز و فردا کردن فکر میکنیم، ذهنمان به کارهای سخت، خستهکننده یا ناخوشایند میرود — مثل پرداخت قبوض، شستن لباسها یا انجام پروژههای کاری در مهلت مقرر. بیشتر پژوهشهای علمی نیز روی این تمرکز دارند که چرا ما درد را به تأخیر میاندازیم، نه لذت را.
اما گاهی همین تعلل دربارهی چیزهای خوشایند زندگی اتفاق میافتد — مثلاً وقتی هدیهای گرانقیمت را نگه میداریم تا «زمان خاصی» برسد، یا به دیدن دوستان صمیمی موکول میکنیم چون فکر میکنیم باید همهچیز کامل باشد.
این رفتار، طبق تحقیقات، نوعی تلهی روانی است: میل به خاصکردن تجربهها باعث میشود از همان لذتهای سادهی امروز محروم شویم.
از تلهی «خاصبودن» بیرون بیایید
روانشناسان پیشنهاد میکنند با تمرکز بر لحظهی اکنون و رها کردن انتظار برای شرایط کامل، میتوان این چرخه را شکست. گاهی بهترین زمان برای لذت بردن، همین لحظه است — نه زمانی که همهچیز بینقص به نظر برسد.
۶ اوت ۲۰۲۵
✍️ نوشته: ریچارد سیما
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
انتهای پیام/
نظر بدهید