شارا– در این اندیشه بوده ام که چه عاملی موجب پیدایش نویسنده ای بزرگ موجب می شود؟!
روشن ترین پاسخ آنست که نویسنده بزرگ با دستمایه قرار دادن بهترین گزینه ها، محتوایی روشن، موجز و خلاق را با رعایت شایسته دستور زبان پدید می آورد. (که هرگز کار کوچکی نیست!).
اما پرسش بزرگتر آنست که این همه چگونه رخ می دهد؟
در اینجا به هفت صفت نویسندگان بزرگ اشاره می کنم:
1. آنان خواننده ای مشتاق هستند.
نویسندگان بزرگ، خوانندگانی حریص و مشتاق هستند. همچون نوازندگانی که به موسیقی گوش می سپارند تا امکان تجزیه و تحلیل آن را بیابند، نویسندگان نیز به واکاوی آنچه می خوانند می پردازند. آنها به ساختار و تکنیک های نگارش و واژگان گزینش شده و چگونگی به کارگیری و آمیختن همه این ها در نوشته های خود توجه کامل دارند.
2. آنان کلمات را گرد هم می آورند.
نویسندگان بزرگ مجموعه ای از واژگان را به قصد به کارگیری آن ها در آینده گردآوری می کنند تا دایره واژگانی خود را افزایش بخشند. من نیز کلکسیونی از واژه های زیبا و مورد علاقه ام را در گوشی تلفنم نگهداری می کنم.
3. آنان به زبان توجه دارند. (فارغ از آنکه در چه جایی شنیده می شود: در آگهی های بازرگانی، گفتگوی دختران در یک مرکز خرید، پیام های مندرج در شبکه های اجتماعی و…)
الهام می تواند از هرجایی بیاید. برای نمونه من به تلویزیون های عمومی گوش می سپارم چون مجریانشان در انتقال از یک موضوع به موضوعی دیگر و رساندن پیام مورد نظر تبحر ویژه ای دارند: “امیدواریم از تماشای این نمایش شاهکار لذت برده باشید. شاهکارهای هنری شما نیز می تواند به نسل آینده منتقل شود در صورتی که از این تلویزیون حمایت کنید”.
4. آنان با سبک های گوناگونی آشنایی دارند و برای توصیف و بیان یک وضعیت انعطاف پذیرند.
بیشتر مخاطبان و خوانندگان رسانه های مهمی مانند آسوشیتدپرس، سبک نگارش این رسانه ها را استاندارد می دانند و از آن تبعیت می کنند. با این همه برای یک نویسنده مهم است که بتواند دستپخت خود را منحصر به یک کتاب آشپزی نکند.
برای نمونه من در نوشته های روزانه ام به علت ارتباط کاری از سبک نگارشی انجمن پزشکی آمریکا بهره می برم اما در به روزرسانی وبلاگ و دیگر نوشته هایم از سبک های دیگری نیز استفاده می کنم. آشنایی با سبک های متنوع به انعطاف پذیری نگارش کمک شایانی می کند.
5. آنان می دانند که چه زمانی در بن بست فکری قرار گرفته اند و برای رفع مشکل و دستیابی به الهام باید چه کنند.
برای ما پیش آمده که به صفحه سفید خیره شده ایم و قدرت ارتباط با کلمات را نمی یابیم. اغلب نویسندگان این بن بست را تجربه کرده اند اما نویسندگان بزرگ راه چاره را می دانند. این راهکار می تواند رها کردن نوشتن، دوری از آن موقعیت مکانی و یا فاصله انداختن میان نوشتن و ویرایش متن باشد.
6. آنان به بازخورد و نقد سازنده اهمیت داده و می دانند که این امر به بهبود نگارش یاری می رساند.
نویسندگان خوب به هنگام روبه رو شدن با تصحیح کارشان از سوی دیگر نویسندگان ستیزه جویی نمی کنند. آنها می توانند غرور خود را به کناری نهاده، بازخوردها را بسنجند و برای بهبود نگارش خود آنها را به کار بندند. این صفت به آسانی به دست نمی آید و به سپری شدن سال ها تجربه نیازمند است.
7. مهمتر از همه اینکه آنان برای شفافیت و وضوح در نوشته های خود تلاش می کنند.
هنگامی که شما از واژگان و تعابیری روشن و ساده بهره می برید، خوانندگان را سپاسگزار خود خواهید ساخت.
دوری از استفاده از کلمات مخصوص یک صنف و استفاده از کلمات ساده به جای کلمات پیچیده در این عرصه ضروری است. از صدای آشنا و افعال پرکاربرد و قوی استفاده کنید.
منبع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران(شارا)
|
||||
